SELAMÜN KAVLEN- ROMAN(DENEMESİ) CİLT 1, SAYFA 41. Nergis, evin içinde bir prenses ve bir melek gibiydi. O bir ruhtu, bir polyanna, bir hemşire, bir maliye bakanı, bir iyilik kaynağı. Hep gülen, kötü düşünmeyen, dedikodu yapmayan, çekiştirmeyen, hasetlenmeyen, özenmeyen, dikkatli, bazen mesafeli, bizlere parçalanan, yok gibi duran, her yerde olan… Gizliden ve hissettirmeden onu izlemeye başlamıştım. Çok sevdiğiniz ve tekrar izlemekten bıkmadığınız bir filmi “son kez” izlermiş gibi. Onun, bundan önceki hayatında gerçek bir prenses olduğunu, Ona defalarca söylemiştim. Bu kadar zıt iki kutbun, sakin ve öfkelinin, celalli ve sağduyulunun, yıkan ve tamir edenin, patavatsız ve diplomatın, harcayan ve tutanın, saçan ve toplayanın, 39 yıllık bir aşkla ve 34 yıllık bir evlilikle birlikte olması nasıl mümkündü? ÇARŞI GURUBU bundan dolayı mı çok seviliyordu? Hayat, siyahla beyazın sonsuz uyumu için mi yaratılmıştı? İki iyi huylu evlense, kavga edip boşanırlar mıydı? İki kötü huylu bir arada ne yapardı? … Ütü yapıyordu!
Posted on: Tue, 30 Jul 2013 13:09:07 +0000