Sa ironike eshte jeta ndonjehere. Te jep dite nga vetja, por nuk te tregon si eshte me e mira per ti jetuar ato. Shpesh here te ben te qash, pastaj te jep *shamine* per te fshire lotet. Sa ironike. Te lind, te rrit, te meson si te enderrosh, te meson si ti vesh ne jete ato endrra, dhe pastaj te sjell dike i/e cili/cila pa meshire ve kemben mbi ato endrra qe ti i ke thurur me kujdesin me te madh. Pastaj vjen nje moment dhe: Nuk te le me asnje fije shprese per te nesermen. Nganjehere te vret deshiren per te enderruar. Te vjedh pasionin per te rritur ato cfare ti enderron… Dhe duke te ironizuar te thote : **Sa i/e pafuqishem/e qe je**…! Te demoralizon aq shume, deri sa mendon se *kjo qe po jeton* nuk eshte e jotja. Shpesh here e sjell fundin aq prane, sa mund ta shohim me syte tane, por nuk na le ta prekim ate..!!! Dhe pikerisht atehere e mbulon ate fund me petale ndjenjash te bukura, i ujit ato me lot gezimi, i ben celin me nje buzeqeshje te cilter, derisa ne *ri-dashurohemi* per te disaten here me te! Atehere te tregon se je ti ai qe duhet ta jetosh ate! Pastaj, te rikthen endrrat e tua si nje “medalje” per perpjekjet qe ti ke bere edhe kur nuk ke pasur deshire te jetosh! Duke buzeqeshur te thote :**Merri** keto jane te tuat, jane endrrat qe ti dikur I le ne duart e gabuara… Askush tjeter vec teje nuk ja ka idene se si ato endrra mund te vendosen ne jete! Prandaj kujdesu per ato. Jane pjese e jotja, jane pjese e diteve te tua..!!!
Posted on: Sun, 20 Oct 2013 12:53:58 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015