Sebepsiz yere özür dilemek istediğim insanlar var, onlara üzgün olduğumu söylemeye ihtiyacım var. İzinsiz girdiğim hayatlar, elimde olmayan sebeplerle duyduğum nefretler, görmezden geldiğim toz birikintileri ruhumu dişlerimin arasına sıkıştırıp, sıkıyor. Bazen insan ne yapacağını, nereye gideceğini ya da nerede kalacağını hiç bilmiyor. Bazen sadece kovulmayı ya da çağrılmayı bekliyor, insan hep bekliyor böyle şeyleri. Birinin mutluluğuna, mutsuzluğuna, yalnızlığına ortak olunmuyor. Hatta bazen yatağına bile ortak olamıyor biri birinin.. "Yarın" çok eski bir yalan acı çekenler için. Bilmeyenler, bekleyenler için... Aslında sadece özür dilerim.
Posted on: Thu, 20 Jun 2013 23:12:00 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015