Stille nacht en Tum-Tum Wat een belachelijke titel…… En toch zijn dit de ingrediënten die in dit verhaaltje waar het om gaat. En dat komt zo: Vanmiddag had ik met mijn eigen vrijwilligersgroepje het zanguurtje hier in het verzorgingshuis, en dat hadden we ook vorige week, het ging over tracteren omdat er de volgende dag iemand jarig zou zijn, ik heb toen gezegd ”maak je niet druk, koop een zakje tum-tummetjes en je bent klaar, deelt lekker uit en hmmmmm die kleine ronde chocoladeflikjes met de witte balletjes zijn zo lekker, die vis ik er wel even tussen uit. Afijn, die tum-tummetjes gingen een eigen leven leiden en steeds kwamen ze weer ter sprake, het is te lastig om te vertellen in welke context ze steeds weer de hele middag een rol speelden, ze waren gewoon nadrukkelijk aanwezig, terwijl ze er in werkelijkheid helemaal niet waren. Vanmiddag bracht 1 van de dames een zak van die heerlijke snoepjes voor me mee, en ik vond dat zo leuk……echt wel…. Ik zag al direct van die ronde flikjes zitten, ook een hele grote, maar dat was nep, dat was maar gewoon een plaatje op de verpakking, hilariteit natuurlijk. Maar het was net echt. Gelukkig zag ik er heel veel in het zakje zitten en ik ben er blij mee, ben geen snoepster, maar de nostalgie van zo’n zakje snoep zoals we het vroeger hadden en dan die lekkere ronde flikjes erin. Het deed me aan mijn oma denken, die had op zondag altijd een schaaltje met grote ronde flikken op tafel staan. Mmmmm en dan ook nog de droste chocolaatjes, niet te versmaden. Het gaat mij dus niet zo zeer om het snoepen, maar om wat het ook bij mij oproept. Ja, ik vond het een leuk gebaar van deze dame. Dus zeg ik nogmaals “Dank je wel” Wij kunnen het als groepje vrijwilligers ook zo goed met elkaar vinden, er is een warme sfeer en dat moet je koesteren, daar moet je zuinig op zijn. Ik denk stiekem in mijn hart dat de sfeer tussen ons onderling ook de bewoners die komen zingen ten goede komt. Maar het mooiste komt nog, want toen iemand een opmerking maakte over het feit dat het alweer wat warmer begon te worden zoals de weermannen al hadden gezegd antwoordde ik “Ach het is gauw Kerstmis en dan gaat het sneeuwen en zingen we Stille Nacht en dan koelen we weer af” Natuurlijk was het een grapje, maar de dame die naast mij zat,van heel ver over de 90 wonend op de PG-afdeling begon heel zuiver het Stille Nacht te zingen, ze had er geen aanmoediging voor nodig, we hebben naar haar geluisterd en ze zong het eerste couplet helemaal uit. Toen keek ze me aan en ze zei “Ja ja we komen ooit allemaal eens in een stille nacht terecht”en ze bleef even peinzend voor zich uit kijken. En dan noemen we dit dementerend? Ja natuurlijk zit ze niets voor niets op de PG-afdeling, natuurlijk is ze ook vaak in de war, maar wat is het dan juist geweldig mooi en bijzonder als er ineens zo’n wijze gedachte uit zo’n koppie komt. We zijn weer verder gaan zingen en beeindigen het zanguurtje altijd met twee religieuze liederen, de eerste coupletten van “Daar ruist langs de wolken en ‘De Heer is mijn Herder” dit doen we omdat het merendeel van de bewoners ooit bij een kerk aangesloten was en omdat het na een redelijk druk uurtje van de “gewone” liedjes van vroeger weer een rustpuntje is voor ze weer naar hun eigen woonplekje terug gebracht worden. De liedmappen gaan dan dicht en dan zetten we deze mooie liederen in. Er is niemand die ze niet meezingt. Wat klinkt het mooi uit die “oude” kelen. Toen iedereen weer weggebracht werd, zei de dame die naast me zat, de mevrouw van het Stille Nacht, wat is zingen fijn, zo deden we dat vroeger ook. Ze heeft het al vaker gezegd, maar wat maakt mij dat blij, dat iets zo eenvoudigs zo bijzonder kan zijn………… Ik bedankte haar dan ook uit de grond van mijn hart, en ze wuifde mijn dankwoordje gewoon weg. En ze zei, “Nu ga ik weer naar mijn man en kinderen.” Ja ze is toch een gedesorienteerde senior, dat was weer duidelijk, maar wat ben ik blij met haar en de andere zangers en zangeressen, en met mijn fijne hulpdames en heer. Op weg naar huis had ik weer iets om over na te denken en na te genieten. Stille Nacht en Tum-Tum……rare combinatie hoor, maar dat kan me lekker niets schelen. Het was een mooie waardevolle middag Ik kan er weer sterren bij tellen, en dat doe ik dan ook. Door: Dinie Visschers-de Wit 31 juli 2013
Posted on: Thu, 01 Aug 2013 06:27:30 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015