SÜLEYMANİYEDE BİR BAYRAM SABAHI (Merhum Yahya Kemal Beyatlı’nın o mekanda hissettiklerinden) Kimi gökten kimi yerden üşüşüp her kapıya, Giriyor birbiri ardınca ilahi yapıya… Ordu-milletlerin en çok dövüşen en sarpı, Adamış sevdiği Allah’ına bir böyle yapı, En güzel mabedi olsun diye en son dinin, Budur öz şekli hayal ettiği mimarinin, Görebilsin diye sonsuzluğu her yerden iyi, Seçmiş İstanbul’un ufkunda bu kudsi tepeyi, Taşımış harcını gazileri serdarıyle, Taşı yenmiş nice bin işçisi mimarıyle, Hür ve engin vatanın hem gece, hem gündüzüne, Uhrevi bir kapı açmış buradan gökyüzüne Ta ki geçsin ezeli rahmete ruh orduları. Bir neferdir bu zafer mabedinin mimarı. Ulu mabed! Seni ancak bu sabah anlıyorum, Ben de bir varisin olmakla bugün mağrurum, Bir zaman hendeseden abide zannetimdi, Kubben altında bu cumhura bakarken şimdi, Senelerden beri rü’yada görüp özlediğim, Cedlerin mağfiret iklimine girmiş gibiyim, Dili bir, gönlü bir, imanı bir insan yığını, Görüyor ruhlarının bir yere toplandığını, Büyük Allah’ı anarken bir ağızdan herkes, Nice bin dalgalı tekbir oluyor tek bir ses.
Posted on: Tue, 15 Oct 2013 21:54:00 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015