Woorden van de geleerden over het feit te regeren met andere wetten dan deze van Allah en over de twee soorten kufr Op gezag van ‘Abd ar-Rahmân ibn Abî az-Zinad, volgens zijn vader ‘Ubaydullâh ibn ‘Abdillâh ibn Utba ibn Mas’ûd, volgens Ibn ‘Abbâs die gezegd heeft betreffende de verzen waar Allah zegt : « En degenen die niet oordelen volgens wat Allah heeft geopenbaard, zij zijn de ongelovigen (kâfirûn) », « zij zijn de onrechtvaardigen (dhâlimûn) », « zij zijn de verdorvenen (fâsiqûn). » (S. 5, v. 44, 45 en 47) « Bij Allah, zij zijn geopenbaard voor wat betreft deze twee (joodse stammen) en zij zijn het die Allah heeft aangewezen (in deze verzen). » (Overgeleverd door Ahmad (1/246), At-Tabarânî in al-Mu’jam al-Kabîr (3/95/1) en hasan verklaard door al-Albânî in Silsilat al-Ahâdîth as-Sahîha 6/2552) ------------------------------------ De grote geleerde Ibn Qayyim al-Jawziyya (rahimahullâh) heeft gezegd : “En wat correct is, is dat oordelen met andere dan wat Allah geopenbaard heeft tegelijkertijd twee soorten van kufr is (kleine kufr en grote kufr) en (elk van beiden) hangt af van de situatie van de leider. Als hij de overtuiging heeft van de verplichting om te oordelen met wat Allah heeft geopenbaard in dit geval, maar ervan is afgeweken, buiten ongehoorzaamheid om, terwijl hij erkent dat hij een bestraffing verdient, dan is het kufr asghar (die je niet uit de religie doet treden). En als hij de overtuiging heeft dat dat niet verplicht is en dat hij de keuze heeft in de materie, met de vaste overtuiging dat het het oordeel van Allah is, dan is het kufr akbar (deze die je uit de religie doet treden). En als hij onwetend is in de materie of een fout begaat, dan is hij in de fout en is zijn oordeel hetzelfde als die van degene die zich vergist (d.w.z. een beloning).” [Bron : “Madârij as-Sâlikîn” 1/337] ------------------------------------------------------- Shaykh ‘Abdurrahmân as-Sa’dî (rahimahullâh) heeft gezegd : « Oordelen me t andere dan wat Allah geopenbaard heeft, behoort tot de daden van de mensen van het ongeloof, en dat kan ook uit de religie doen treden. En dat is het geval wanneer hij overtuigd is van haar wettelijkheid en dat het toegestaan is. En soms kan het een grote zonde zijn en deel uitmaken van de daden van ongeloof, en wie er schuldig aan is, zal een zware bestraffing krijgen. En Hij (Allah) zegt : [En zij die niet oordelen volgens wat Allah heeft geopenbaard, zij zijn de onrechtvaardigen.] (S. al-Mâ’ida, v. 45) Ibn ‘Abbâs (radiyAllâhu ‘anhu) heeft gezegd : “Kufr dûna kufr, dhulm dûna dhulm, fisq dûna fisq.” (Sahîh overleveringsketen volgens shaykh al-Albânî) “Een ongeloof zonder (groot) ongeloof, een onrechtvaardigheid zonder (grote) onrechtvaardigheid, een verdorvenheid zonder (grote) verdorvenheid.” Het is grote onrechtvaardigheid wanneer hij het wettig heeft verklaard, maar het is een grote zonde wanneer het begaan wordt zonder toegestaan verklaard te zijn. » [Bron : “Taysîr al-Karîm ar-Rahmân” 2/296-297] -------------------------------------------------- De imam Ibn al-Jawzî (rahimahullâh) heeft gezegd : « En de meest zekere uitspraak hierover is dat degene die niet oordeelt met wat Allah heeft geopenbaard, terwijl hij het verwerpt (in het geloof) en hij weet dat het Allah is Die het geopenbaard heeft, zoals de joden hebben gedaan, dan is hij een ongelovige. En wie niet oordeelt met wat Allah heeft geopenbaard, buigend voor zijn begeerten zonder het te verwerpen (in het geloof), dan is hij dhâlim (onrechtvaardig), fâsiq (verdorven) en het is overgeleverd door ‘Alî ibn Abî Talha, van Ibn ‘Abbâs (radiyAllâhu ‘anhu) dat hij gezegd heeft : “Wie verwerpt (jahada) wat Allah geopenbaard heeft, dan is hij ongelovig geweest. En degene die het bevestigt (aqarra bihi) maar er niet naar oordeelt, dan is hij een dhâlim, een fâsiq.” (hasan volgens shaykh al-Albânî) » [Bron : “Zâd al-Masîr” 2/366] ----------------------------------------------------------------- Shaykh Muhammad Amîn ash-Shanqitî rahimahullâh heeft gezegd : Weet dat de juiste positie in dit onderwerp is dat kufr (ongeloof), dhulm (onrechtvaardigheid) en fisq (verdorvenheid) allen gebruikt kunnen worden in de wetgeving met de intentie van ongehoorzaamheid in een eerste tijd en met de intentie van kufr die uit de Islam doet treden in een andere tijd. En wie niet oordeelt met wat Allah geopenbaard heeft, zich daarbij afkerend van de Boodschapper (sallAllahu alayhi wasallam) en hem tegensprekend en de wetten van Allah (ahkâm) annulerend, dan zijn zijn dhulm, fisq en kufr allen een ongeloof dat uit de religie doet treden. En wie niet oordeelt met wat Allah geopenbaard heeft, terwijl hij de overtuiging heeft dat hij een verboden en verwerpelijke daad verricht, dan doen zijn kufr, dhulm en fisq hem niet uit de religie treden. [Bron : Adwâ al-Bayân 2/104] ----------------------------------------------------------------- De imam Ibn Abî al-‘Izz al-Hanafî (rahimahullâh) heeft gezegd : “En er is een kwestie waarvoor het noodzakelijk is ze goed te begrijpen, dat het feit te regeren met andere dan wat Allah heeft geopenbaard soms kufr kan zijn die uit de religie doet treden, en soms een grote of een kleine zonde. Of het kan “kufr majâziyyan” of kleine kufr zijn en dit is afhankelijk van de staat van degene die regeert. Als hij de overtuiging heeft dat regeren met andere dan wat Allah heeft geopenbaard niet verplicht is en dat hij de keuze heeft in deze kwestie, of dat hij minachtend doet, terwijl hij de zekerheid heeft dat het de wet van Allah is, dan is het grote kufr. En als hij de overtuiging heeft over de verplichting om te regeren met wat Allah heeft geopenbaard en in een (specifieke) gebeurtenis [hij weet dat dat de regel van Allah is], maar hij wendt zich ervan af, terwijl hij erkent dat hij een bestraffing verdient, dan is het een ongehoorzamende persoon en wordt hij ongehoorzaam genoemd met de metaforische soort van kufr (kufr majâziyyan) of kleine kufr.” [Bron : “Sharh al-‘Aqîda at-Tahâwiyya” 363] ---------------------------------------------------- Shaykh al-Islâm Ibn Taymiyya (rahimahullâh) heeft gezegd in de uitleg van het vers [En zij die niet oordelen volgens wat Allah heeft geopenbaard, zij zijn de ongelovigen.] : “D.w.z. dat hij gelooft dat het toegestaan is om te regeren met andere dan wat Allah heeft geopenbaard.” [Bron : “Majmû’ al-Fatâwâ” 3/268] En hij (rahimahullâh) heeft gezegd : “Wanneer dan het woord van de salaf komt dat de man geloof en hypocrisie in zich kan hebben, evenzo dan hun woord dat hij geloof en kufr (in zich) kan hebben. Maar niet de kufr die uit de religie doet treden, zoals gezegd is door Ibn ‘Abbâs (radiyAllâhu ‘anhu) en zijn metgezellen op Zijn Woord : [En zij die niet oordelen volgens wat Allah heeft geopenbaard, zij zijn de ongelovigen.] Zij hebben gezegd : “Een kufr die niet uit de religie doet treden.” [Bron : “Majmû’ al-Fatâwâ” 7/312] Vervolgens heeft hij vermeld dat imam Ahmad (rahimahullâh) gevraagd werd over de kufr die vermeld wordt in het vers en hij heeft geantwoord : « Een kufr die niet uit de religie doet treden, zoals geloven in een deel en zoals voor de kufr. Het is een kwestie waarover er geen enkel verschil is. » [Bron : “Majmû’ al-Fatâwâ” 7/254] ----------------------------------------------------- Muhammad ibn Ibrâhîm Âl ash-Shaykh (rahimahullâh) : “En degene die oordeelt daarmee (andere wetten dan degene die Allah heeft geopenbaard) en ernaar verwijst voor het oordeel, terwijl hij gelooft dat dat correct is en dat het mogelijk is, dan is hij ongelovig geweest met de kufr die hem uit de religie doet treden. En wie zo handelt zonder te geloven dat dat correct is en toegestaan om ermee te oordelen, dan is hij ongelovig geweest met de kufr in daad, die niet buiten de islam doet treden.” [Bron : “Majmû’ Fatâwâ Ibn Ibrâhîm” 1/80]
Posted on: Mon, 25 Nov 2013 17:19:58 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015