YANILMIŞIM Hani artık gözyaşlarım akmayacaktı, Gözlerim tavana takılı kalıp, dalıp gitmeyecekti? Hani sararmış, eski bir çocuk fotoğrafında Seni bulacaktım, Yanılmışım… Hani gurbet, sıla hasreti çekmeyecek, Hani Ege’ye, maviye, martıya özlem duymayacaktım? Yanılmışım… Hani okyanuslardan gelen rüzgar Melbourn’u üşütmeyecek, Ve sen bu şehri hiç terk etmeyecektin? Yanılmışım… Şimdi bu sıkıntılı Aralık ayında Şehirde gözyaşları sicim gibi yağıyor pencereme, İnan havalar bile yanılmış, Yanılmışım… Brighton plajında ufuk çizgisinde Bana göz kırpan senin gözlerindi sanmıştım, Aslında mavi deniz feneri imiş, Yanılmışım… Dalgalar beyaz köpük köpük İçimdeki isyan gibi şimdi, Vuruyor sensizlik sahillerine, Orada belki mutluluğu bulurum sanmıştım, Yanılmışım… Hani kırkında mutluluk vardı, Fallarda, kağıtlarda, tarotlarda çıkıyordu? Bak işte onlarda yanılmışlar. İnan ki bir tek ben değil, Herkes yanılmış be gülüm! Yanılmışım… Şimdi puslu gecelerde Arar o eski kırıntı mutlulukları gözlerim, Ne kendime ne de sana geçer biliyorum bu sözlerim, Farzet ki bizlerde yanıldık, yanıltıldık Aldatıldık kalleşçe. Yanılmışım… Varsay ki kırıldık, kırdık, yaralandık Savrulduk poyrazda, Ama en çok yanılmışım güzelim, Ellere geçer ama Sana bir türlü geçmez Tüm bu sözlerim. İG. 2000.melbourne kış ortasında
Posted on: Sun, 22 Sep 2013 21:48:36 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015