Z tego snu pamiętam tylko przejście graniczne, jedziemy jak zawsze na Ukrainę, pada deszcz. W strefie niczyjej, gdzie zawrócić nie można, nagła świadomość, że nie mam paszportu. Kolejne drzwi, za nimi wąskie przejście ogrodzone siatką. Za drzwiami, na dworze, dwuletnia może dziewczynka w cienkiej sukience. Nie płacze. Wiem, tym typowym sennym „wiem”, że nikt po nią nie wróci. Patrzy na mnie poprzez wiszącą w powietrzu mżawkę, widzę z niezwykłą, filmową wręcz ostrością, kropelki które osiadły na jej twarzyczce. A potem, z lekkim ugięciem kolan, robi siku.
Posted on: Thu, 27 Jun 2013 07:34:55 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015