Zojuist de derde aflevering van Zomergasten gezien. Aan de tafel bij Wilfried de Jong: Beatrice de Graaf Zomergasten laat zich over het algemeen kennen als een reis door het persoonlijke leven van de gast in al zijn aspecten. Een reis die, zoals wel uit de eerste twee afleveringen van dit seizoen mocht blijken, de ene keer succesvoller is dan de andere, maar vaak wel een breed spectrum aan onderwerpen en bijbehorende fragmenten oplevert. De Graaf kiest voor een iets andere opzet. Drie onderwerpen vormen de hoofdmoot van deze avond: de razzia in Putten. terrorisme en geloof. De eerste twee komen door middel van fragmenten specifiek aan bod. Hierbij wordt vooral het terrorisme in al zijn facetten tegen het licht gehouden. Interessant? Persoonlijk heb ik vrij weinig met het onderwerp. Met de kennis en de kunde die De Graaf vanuit haar werk als hoogleraar conflict en veiligheid met betrekking tot dit onderwerp heeft, weet ze de aandacht wel vast te houden. Daarnaast zet ze een redelijk genuanceerd beeld neer met behoorlijk wat diepte. Iets wat met het brede spectrum van onderwerpen van de meer doorsnee aflevering niet zo uit de verf gekomen zou zijn. Aangezien je het vandaag de dag niet over terrorisme kunt hebben zonder dat het onderwerp geloof aan de orde komt,. was dit het derde onderwerp waar gedurende de uitzending de nadruk op lag. Overigens niet alleen vanwege het terrorisme, ook in relatie met de razzia van Putten en haar eigen Christelijke levensovertuiging. Het vormde min of meer een rode draad in het verhaal van de avond. De Jong gaat goed om met het onderwerp en het levert de boeiendste gespreksstof op. De manier waarop De Graaf haar geloof verwoordde in relatie tot zowel het dagelijks leven als de onderwerpen en fragmenten die voorbij komen was erg mooi om te zien. Ik heb dat wel eens anders gezien. Toch wilde de avond voor mij niet echt sprankelen. De onderwerpen maken geen warme gevoelens in mij los. Het zelfde geldt voor de fragmenten. Hoewel er toch ook heel persoonlijke dingen aan bod komen, blijft het verhaal uiteindelijk toch vooral vrij nuchter en zakelijk. Het wordt daarom eigenlijk nooit echt spannend. Ik heb me overigens prima vermaakt en heb niet het idee gehad dat ik naar een saaie aflevering heb zitten kijken. Daarvoor was het allemaal toch net even te interessant. Ik miste dus echter wel de twinkeling in de ogen die ik vorige week wel zag. Alles bij elkaar dus wel gewoon een solide aflevering. Favoriete fragment: de opening credits van Tour of Duty. Feest der herkenning, want vroeger zelf ook nog veel gekeken. Kun je merken dat je in het zelfde jaar als de gast geboren bent. Favoriete moment: De Graaf voegt na enige aarzeling de Protestanten toe aan de opmerking over Katholieken die alleen met Kerstmis naar de kerk gaan. Een klein kijkje in de Hervormde keuken. Toverde een glimlach op het gezicht. Volgende week: Johan Simons, theater regisseur. Het kan zijn dat ik in herhaling val, maar van deze gast weet ik verder helemaal niets dan dat. Dat maakt mij echt niet minder benieuwd naar de uitzending. Ik ga volgende week dus gewoon weer kijken.
Posted on: Thu, 15 Aug 2013 18:35:30 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015