ejbron.wordpress/2014/09/13/donkere-dagen-in-europa/ Dames en heren, De meesten van jullie zijn reeds op de hoogte van wat in de volksmond ‘het nieuwe antisemitisme’ in Europa wordt genoemd. In de afgelopen tien jaar of zo heeft het antisemitisme een niveau bereikt dat we, sinds de val van het Derde Rijk, niet meer in West-Europa hebben gezien. Maar wat u misschien niet weet, is dat de nieuwe Jodenhaat hoofdzakelijk tot uitdrukking wordt gebracht door de Europese moslims – de ‘nieuwe Zweden’, de ‘nieuwe Duitsers’, de ‘nieuwe Oostenrijkers”, en ga zo maar door. Die geweldige inwoners van het moderne multiculturele Europa. Het moet duidelijk worden gesteld: het opkomende antisemitisme in Europa is ISLAMITISCH antisemitisme. Dr. Andrew Bostom heeft deze geschiedenis van het islamitisch antisemitisme, dat zo oud is als de islam zelf, te boek gesteld. Jodenhaat wordt gesanctioneerd en zelfs verplicht gesteld door de koran en de uitspraken van Mohammed. Er is geen islamitische gemeenschap in Europa, zelfs niet de meest ‘geïntegreerde’, die niet bol staat van Jodenhaat. Mein Kampf en de Protocollen van de Wijzen van Zion zijn, waar die ook maar legaal verkocht mogen worden, zijn bestsellers onder moslims en waar dat niet geval is, zijn ze ondergrondse favorieten in islamitische gemeenschappen. En de moslims in Europa hebben zich verbonden met links. Een paar jaar geleden, tijdens de anti-Israël demonstraties in België, betoogden socialistische politici zij aan zij met aanhangers van de Palestijnen, terwijl de islamitische deelnemers scandeerden: “Hamas! Hamas! De Joden aan het gas!” De nieuwsmedia zouden graag willen dat de Joden bang zijn voor ‘extreemrechtse’ partijen in Europa, die door de nieuwsmedia vaak worden vergeleken met het ‘neofascisme’ of het ‘neonazisme’. Niets is minder waar: juist onder de socialisten, die hun ziel hebben verkocht om een bondgenootschap met de islam te smeden, zijn de uitingen van Jodenhaat het luidst en het meest voorkomend. Ja, antisemitisme bestaat ook onder autochtone Europeanen. Dat valt niet te ontkennen. Maar echte antisemieten, degenen die geobsedeerd zijn door Jodenhaat als een politiek motief, zijn gering in aantal. Hun politieke partijen worden in de meeste landen over het algemeen als een lachertje beschouwd. Ze zijn op zijn best marginaal. Ze hebben geen grote aanhang en ze winnen geen verkiezingen. Er zijn echter twee uitzonderingen. De twee meest significante Jodenhatende partijen zijn Jobbik in Hongarije en de Gouden Dageraad in Griekenland. De eerste kon bloeien in een voormalig Oostblokland, waar vooroorlogse opvattingen door het communisme hardnekkig in stand werden gehouden. De laatste ontwikkelde zich uit de wanhoop en de chaos van de economische ruïne in het armste land van Europa – ongeveer net als de nationaalsocialisten in Duitsland dat deden tijdens de Grote Depressie. De anti-jihad partijen worden vaak vergeleken met/gelijk gesteld aan Jobbik en de Gouden Dageraad, maar die twee politieke groeperingen hebben niets met elkaar gemeen. Islamcritici doen een beroep op het verschil in demografische achtergrond. Antisemitische partijen en groeperingen zijn eventueel geneigd om voor het gemak een overeenkomst met de moslims te sluiten vanwege hun gemeenschappelijke interesse om Israël te vernietigen en de Joden uit te roeien. Daarentegen steunen de anti-jihad partijen Israël, bevorderen zij de burgerlijke vrijheden en hangen zij in het algemeen een klassiek liberale filosofie aan. Voorbeelden hiervan zijn de PVV in Nederland, de Deense Volkspartij, de Zweden Democraten en de Lega Nord in Italië. Wat ze allemaal gemeen hebben, is hun verzet tegen de islamisering en de massa-immigratie. De Vlaamse separatistische partij, het Vlaams Belang, wordt alom gedemoniseerd als ‘neonazistisch’ of ‘neofascistisch’. Toch is het een van de partijen die echt voorstander is van Europa als vrijhandelsgebied en het is de enige partij die de Joden in de vergaderzaal van het Vlaams Parlement verdedigde tijdens de gewelddadige anti-Israël demonstraties in 2009. De hetze tegen het Vlaams Belang is een van de meest onrechtvaardige en schandalige media-activiteiten van de afgelopen twintig jaar en, gezien de linkse sympathieën van de mainstream media, zegt dat wel iets. De poging de anti-jihad partijen om te zetten in ‘rechts-extremisten’ was een bewuste campagne, een leugenachtig ‘verhaal’ gecreëerd door links en de mainstream media om Europeanen die de islamisering bestrijden te demoniseren en te marginaliseren. Dames en heren, Ik sta hier ter ondersteuning van Israël en in solidariteit met de Joden waar dan ook. Om Douglas Murray te citeren: In heel Europa hangt er een nieuw soort haat in de lucht, maar die is ook oud. Onder de mensen in de straten van Parijs, Berlijn, Londen, Amsterdam en andere steden in Europa bevinden zich ook de nakomelingen van degenen die hebben gevochten tegen, gevochten voor, die deel hebben uitgemaakt van de geallieerden, of die hebben gecollaboreerd met het kwaadaardige regime dat de vorige keer heeft aangezet tot deze haat. Maar die mensen maken geen deel uit van het merendeel van de verantwoordelijke aanstichters [van het antisemitisme]. De meeste aanstichters zijn van allochtone afkomst. In Groot-Brittannië zijn die voornamelijk afkomstig uit het Indiase subcontinent (hoofdzakelijk uit Pakistan); in Frankrijk en Nederland komen zij uit Noord-Afrika; in Duitsland en Oostenrijk vooral uit Turkije. Iedereen in Europa kan dit zien, maar niemand wil dit met hen in verband brengen. We leven in grote angst om aangewezen te worden als ‘politiek incorrect’. We zijn terecht verontwaardigd over het racisme van welke aard ook. En toch zien we hier – en nergens duidelijker dan in Duitsland – de nieuwe racistische nachtmerrie voor Europa. We dachten dat we ons in Europa hadden ontdaan van het antisemitisme. We dachten dat we het volstrekt onaanvaardbaar hadden gemaakt. En toch heeft Europa hier miljoenen mensen geïmporteerd die er in meerdere of mindere mate niet in slagen te assimileren. Veel van die mensen geven ons nu de indruk alsof ze exact dezelfde haat in zich hebben opgenomen waarvan we allemaal gehoopt hadden dat we die achter ons hadden gelaten. Het zijn donkere dagen in het Midden-Oosten. Maar het zijn nog donkerder dagen in Europa. Of we dit kwaad, dat weer tot leven is gekomen, zullen aanpakken of niet, dat zal de uitdaging van deze generatie zijn. Laat me heel duidelijk zijn: ik steun onvoorwaardelijk het bestaansrecht van Israël. Het is de enige democratie in het Midden-Oosten, ongeacht wat de linksen aan beide zijden van de Atlantische Oceaan ook beweren. Ik geloof ook dat het niet mogelijk is Hamas of Fatah halverwege tegemoet te komen. Amos Oz, die zeker niet bekend staat vanwege zijn conservatieve opvattingen, zei onlangs: “Zelfs een man van compromissen kan Hamas niet benaderen en zeggen: Misschien moeten we elkaar halverwege tegemoet komen en Israël alleen laten bestaan op maandag, woensdag en vrijdag.” De waarheid is dat we allemaal in Israël wonen. Het is gewoon zo dat sommigen van ons zich dat nog niet hebben gerealiseerd. Ik zeg het nog eens, in navolging van Douglas Murray: Wij zijn allemaal Israël. https://scontent-b-atl.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/t31.0-8/s960x960/10603868_758203007549883_7590915415057994724_o.jpg
Posted on: Sat, 13 Sep 2014 17:24:11 +0000