İçimde garip bir hüzün var.. Bir şeylerin değiştiğini biliyorum.. Kendimin de bir kısım.. İnsan aynı anda her şeye yabancılaşabilir mi? Yabancılaşabilir.. Kendimden biliyorum.. En sevdiğim yazarların yalnızlığını şimdi çok daha iyi anlıyorum.. Her şeye arkamı dönmüş gibiyim, her şeyin içindeyken bile.. Ferüt Edgü’nün bir sözü geliyor aklıma, o an sızım sızım sızlıyorum; ”Sırtını dünyaya döndü. Önünde dünyayı gördü..” / Kaçınılmaz / Dünyanın yuvarlaklığı her yerde çıkıyor karşımıza.. Bu yüzdendir karşımıza çıkanlar, kendilerinden kaçtıklarımız oluyor hep.. Bir şeyi uzun bir süre arkada bırakmak diye bir şey yok.. Gelip bulmuyor seni, sen devam ederken yine buluveriyorsun kendini onun karşısında.. Kimse yanlış anlamasın, özellikle bu konuyu yanlış anlamasın: İnsanları seviyorum.. Olmayanını, olamayanını sevmiyorum.. Ve bir bilseniz, olmayanı ne kadar çok.. Bir arkadaşın da dediği gibi: ”Dünya! Tüm değer yargılarının içine sıçayım..”
Posted on: Sat, 27 Jul 2013 00:48:36 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015