शाळा आमची छान होती … Last bench वर आमची team होती …. खो-खो च्या वेळी Ground वर Cheating ठरलेली . जन-गण-मन ला कधी कधी ..शाळे बाहेर सुद्धा उभे रहायचो … प्रतिज्ञेच्या वेळी हाताला टेकू देऊनही …. प्रतिज्ञा म्हणायचो … प्रार्थनेच्या वेळी मात्र…. सगळ्यांसारखे…नुसतेच ओठ हालवायचो …. पावसाळ्यात शाळेत जाताना ,छत्री दप्तरात ठेऊन …. मुद्दामच भिजत जायचं…पुस्तक भिजू नये म्हणून …. त्याना पिशव्यांमध्ये ठेवायचं …. शाळेतून येता येता … खाद्या डबक्यात उडी मारून… उगीचच सगळ्यांच्या अंगावर पाणी उडवायचं प्रत्येक Off -Period ला P.T. साठी…. आमचा आरडाओरडा असायचा … शाळेतून घरी येताना शाळेबाहेरचा…. तो बर्फाचा गोळा संपवायचा …. आज-काल सारख्या प्रत्येक वाक्यात …. शिव्या सूद्धा नाही द्यायचो … इतिहासात वाटतं ….होता शाहिस्तेखान … नागरिक शास्त्रात पंतप्रधान …. गणित… भुमितीत होतं … पायथागोरसच प्रमेय… भूगोलात वाहायचे वारे ….नैऋत्य…मॉन्सून … का कुठलेतरी … वायव्य…. हिंदीतली आठवते ती “चिटी कि आत्मकथा” English मधल्या Grammar नेच झालीहोती आमची व्यथा … शाळा म्हटली कि अजूनही आठवतात…. Desk वर Pen ने त्या “Pen-fights” खेळणं …. Exams मधल्या …रिकाम्या जागा भरणं… आणि जोड्या जुळवणं … . . पण आता शाळा नाही, मित्र नाही, परीक्षा नाही परिक्षेच Tension नाही, एकत्र राहण नाही रुसवे फुगवे नाही..... आत्ता उरलाय फक्त आयुष्य नावच भयाण जगणं....
Posted on: Thu, 25 Jul 2013 08:09:18 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015