Hikayenin devami Babam rüya görmüşsün diye cevap verdi. Evet Çocuktum hayalperesttim maceracıydım fakat bu olayın hayal veya rüya olmadığını biliyordum. Fakat hiçbir ispatım hiçbir kanıtım olmadığı için kimse inanmıyor dalga geçiyorlardı. O günden bu güne kadar da kimseye anlatmadım. Taki 2012 yılının haziran ayında arkadaşlarımla maç yaparken bir faul sonrası yere düşüp kolumu bilek kısmına yakın yerden kırana kadar. Kolum kırılmıştı kırık olan bölgede bi ılıklık bi serinlik hissediyordum. Çocuklar apar topar beni hastahaneye götürdü. Kolumun kırık olduğu yüzeysel olarak belli oluyor fakat tedavi için kırık olan bölgenin kırıklık derecesini ve şeklini tespit etmek için röntgen çekilmem gerekiyordu. Rontgen odasına girip rontgenimi çektirdim. Hayatımda ilk defa röntgen çekilmiştim. doktordan çok ben merak ediyordum kırık nasıl kemiklerim nasıl diye. Hastane koridorunda kolum sargılı rontgen sonucunu beklerken o esnada annem ve babam hastaneye geldi. Yazık annem korkmuş nasıl oldu evladım çok acıyormu diye soruyor sanki kolum kopmuş gibi ağlıyordu. Ana yüreği işte. Babam da emekli olmasına rağmen hala asker nidasıyla konuşuyor hareket ediyordu. Nasıl becerdin lan iniş takımların açılmadımı yere çakıldın diye benle dalga geçiyor annemi kızdırıyordu. Derken rontgeni çeken kişi elinde bir rontgen filmi ile koşa koşa doktorun odasına gitti. Kapısına bile vurmadan içeride hastası olmasına rağmen odaya girdi. 5 dakika kadar sonra içerdeki hasta çıktı ve doktor beni cağırdı. Odasına girdim bana şöyle bi baktı ve annen baban mı onlar diye sordu? Evet dedim. Onları çağır girsinler içeri dedi. Elindeki röntgen filmini ışık yanan duvarda asılı panoya taktı ve anlatmaya başladı. Kırık bilek kısmımda küçük biyerdi fakak konuşulan kırık değil elimin ve kolumun bağzı hassas noktalarında bulunan yeşil mercimek ebatında ve şekil olarak ona benzeyen. Nesnelerdi. Doktor beni tekrar röntgen odasına gönderdi vucudumun tamamını röntgen çekilmiştim bu sefer. Rontgen sonuçları geldi ve hepsini tek tek incelemeye başladık. Vucudumun hemen hemen her noktasında o nesnelerden vardı. Tüm doktorlar bir araya gelip rontgenleri inceliyor bunu daha önce hiç yaşamadıklarını söylüyorlardı. Vucuduma o nesnelerin nasıl yerleştirildiğinin se bebini arıyor değişik değişik tıbbi terimler cümleler kullanıyorlardı. Daha sonra beni ameliyat alıp sol işaret parmağımın ucunu neşterle ufak bi çizik atarak oradan o anlattıkları nesnelerden birtanesini çıkarttılar. Onu mikroskop altına alıp incelemeye başladılar. Benim kolumu alçılayıp tedavi ettikden sonra eve gittik. Babama o nesne hakkında bilgi edindikleri vakit dönüş yapacaklarını söylediler. Yaklaşık iki hafta sonra Ankara ya gata ya geldik. Beni narkozla bayıltıp ameliyata aldılar. Uyandığımda bi odada her tarafım bandajlı yatıyordum. Öğrendiğim kadarıyla o nesneler vucuduma ortalama 10 sene önce yerleştirilmiş. Tam 109 adet çıkartılmış. Ayak ve el parmaklarımın ucuna gözlerimin altına kulaklarımın içine kadar her yerime yerleştirmişler. Son birtaneyi alamamışlar. Kafa tasımın içinde beyincik ve iki beyin lobunun arasında son birtane kalmış. Onu almalarıda zaten imkansız mış. Çıkan o nesneleri incelemeye aldılar fakat bize hiçbir bilgi vermediler. Babama söyledikleri sadece şu olmuş. Gözünü ondan ayırma. Onu ziyarete tekrar gelicekler. Evet daha sonradan öğrendimki Türkiye de bu olay sadece benim başıma gelmemiş. 21 kişi daha bunu yaşamış. Onlardan çıkan numuneler ile bendekiler aynıymış. Hayatım gayet normal bir şekilde devam ediyor. Beynimde bir uzaylı parçacığıyla yaşıyorum ve galiba 6. Hissimin kuvvetli oluşunu ona borçluyum. Uzaylılara inanmayan insanlara sadece gülüyor he he deyip geçiyorum. ps: cinli oykuler biliorsaniz mesaj kismina anlatin paylasirim
Posted on: Sun, 29 Sep 2013 20:05:38 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015