Ludzie, obudźcie się Jestem lekarzem i przez to było mi cholernie trudno. Przeciętny szary człowiek może tylko stać i patrzyć. I jak chory się dusi, a lekarz mu mówi, że ćwiczy oddech, to może tylko stać i czekać, aż się zadusi. Więcej cierpiałam, bo umiałam ocenić znaczenie każdego faktu. Zdawałam sobie sprawę z zagrożeń. Przeżyłam tak siedem miesięcy. Dudek nie żyje. Umarł jako świadomy człowiek pokonany przez dwie bakterie - pseudomonas i candidę - córy szpitalnej nędzy. Takich jak on na oddziałach jest wielu. Zaangażowałam się ostatnio w budzenie jednego chorego. Oczywiście po wielkich perypetiach. Idzie powoli, ale skutecznie. Ile ja bym dała, żeby choć raz Heniek tak przytomnie na mnie spojrzał, jak Lechu patrzy na swoją żonę i na mnie
Posted on: Sat, 19 Oct 2013 22:01:52 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015