Nog meer over het Meerjarig Investeringsplan Op 22 april 2010 spraken het bestuur van het eilandgebied Bonaire en de regering van Nederland het volgende af: "Daarnaast stelt het Rijk een jaarlijks door het Rijk vast te stellen geldbedrag beschikbaar aan Bonaire voor onderhoud aan overheidsgebouwen (inclusief schoolgebouwen) en infrastructuur (zoals luchthaven, zeehaven, wegen), mits er meerjarige onderhoudsplannen aan ten grondslag liggen en uit de inhoudelijke doorlichting van de goedgekeurde begroting van Bonaire ook de noodzaak daarvoor blijkt." Ik ga er van uit dat het Meerjarig Investeringsplan dat het Openbaar Lichaam Bonaire in nauwe samenwerking met de Haagse ministeries heeft opgesteld de bedoelde meerjarige onderhoudsplannen zijn. Maar er is meer. Het bureau IdeeVersa heeft in opdracht van het ministerie van BZK in februari 2012 het rapport Referentiekader Caribisch Nederland gepubliceerd. De centrale onderzoeksvraag was of de drie eilanden voldoende geld hebben om hun taken uit te voeren. Zo niet, hoeveel geld hebben ze dan wel nodig? Per beleidsveld geeft IdeeVersa een financiële onder- en bovengrens aan. Wat hebben de eilandbesturen minimaal én maximaal nodig voor het uitvoeren van hun reguliere taken. In Europees Nederland krijgen gemeenten een uitkering uit het Gemeentefonds, voor de BES-eilanden is het BES-fonds bedacht. Maar hoeveel geld moet naar het BES-fonds, hoe hoog moet de zogenaamde Vrije Uitkering aan de eilanden zijn? Duidelijk is dat Nederland bij het bepalen van de hoogte van de Vrije Uitkering de hand op de knip gehouden: de ondergrens. Willen de eilanden meer, prima, maar dan moeten ze daar zelf geld voor zien te vinden. Opvallend in het Meerjarig Investeringsplan is dat slechts mondjesmaat rekening wordt gehouden met de afspraken uit 2010. Het voorstel is namelijk om de opgevoerde projecten te financieren met leningen van de Rijksoverheid, bijzondere uitkeringen of subsidies, private participatie en terug investeren van vrijgemaakt gemeenschapsvermogen (verkoop van domeingronden). Een afzonderlijk probleem vormt de dekking van de toekomstige exploitatie van de projecten. In het meerjarig investeringsplan wordt hier het volgende over opgemerkt: "Bijzonder zorgwekkend is dat in diverse projecten nog altijd over het hoofd wordt gezien dat niet alleen de investering moet worden gefinancierd maar dat ook voor de exploitatie structureel dekking is vereist. Voorbeeld is de exploitatie van de afvalwaterzuivering". Alles overziend lijkt het erop dat Bonaire zich met de uitvoering van dit investeringsplan op termijn lelijk in de nesten zal werken. Het eiland verkoopt zijn kroonjuwelen (domeingronden) en legt, door veel geld te lenen, de lasten bij een volgende generatie. Duidelijk is dat niet alles kan en er keuzes gemaakt moeten worden. Het is dan ook bijzonder jammer dat Nederland zijn afspraken uit 2010 niet volledig nakomt en op enkele goede uitzonderingen na (zoals het Ministerie van Onderwijs dat bijdraagt aan nieuwe huisvesting voor scholen) niet verder gaat dan het beschikbaar stellen van renteloze leningen. Sterker nog minister Plasterk heeft de delegaties die binnenkort vanwege de BES-week naar Den Haag afreizen, al laten weten dat ze - gezien de financiële situatie van Nederland - weinig hoeven te verwachten.
Posted on: Sun, 22 Sep 2013 17:46:24 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015