Anders of toch niet! Af en toe kijk in mijn archief van oude piekharen. Piekharen uit de tijd dat ik nog elke week een verhaaltje schreef in de krant waar ik toen wekelijks achtendertig uur voor werkte. Hieronder één uit de oude doos, lees hem uit en lees vooral mijn epiloog. “Working mom” “Terugkijkend bezie je periodes in je leven altijd met een andere bril. Zo zie ik nu jonge moeders met een fiets vol kroost boodschappen doen en kan ik me niet voorstellen dat ik dat ooit zelf gedaan heb. Levensgevaarlijk, denk ik als ik de volgeladen fietsmandjes zie, met op elk beschikbaar plaatsje een kind en dan zwabberend over het fietspad. Maar op het zelfde moment herinner ik me dat het opstappen het lastigste onderdeel van de tocht was. Want ik deed het ook, één kind voorop, één achterop en één op komst, de hond aan de riem ernaast en dan de boodschappenmand vol. Sinds ik de beschikking over een auto heb, haal ik het niet meer in mijn hoofd om het zo te doen, maar destijds was het niet anders. Toen werkte ik nog niet buitenshuis. In die tijd had ik er ook niet over moeten denken, want met drie van dat orgelpijpgrut, een moeilijk hondenbeest en een groot huis wist ik mijn dag wel te vullen. Het huis werd kleiner, het grut groter en de hond overleed, dus kreeg ik ruimte om weer te gaan werken en ik had ook nog de mazzel dat ik een baan kreeg. Maar groter grut is geen garantie voor minder drukte en af en toe vraag ik me wel eens af, hoe ik het allemaal kon klaren. Ik keek dan in het voorbijgaan in de koelkast dacht: Gedver. Ik zag de uitpuilende wasmand en dacht: Gedver. Ik wierp een blik in mijn tuin door mijn ongezeemde ramen en dacht: Gedver, gedver, gedver. Eigenlijk moest ik toen elke dag om vijf uur op staan, om ook die essentiële zaken een keer schoon te krijgen. Maar om vijf uur opstaan was voor mij geen optie, want ik ben een absoluut avondmens, met als gevolg dat ik soms, weer volledig achter de werkzaamheden aanhollend, tot vijf uur s morgens doorging. En geloof me, dat houd je ook niet vol. Stond ik er dan helemaal alleen voor, nee hoor, vriend en kinderen deden hun pogingen om het allemaal een beetje makkelijker te maken. Maar elk lid van het gezin had een drukke agenda enen ik was bij veel van die drukke activiteiten betrokken: Mam, ik moet zo naar ballet, breng je me even. Mam heb je mn sportkleding al schoon, ik moet het morgen aan. Mam we hebben een expositie op school, je komt toch wel even kijken. Uiteindelijk stond ik dan ruim twee uur te loeren naar een onduidelijke film over hoe de expo tot stand kwam, terwijl ik eigenlijk thuis nog zoveel te doen had. En als ik af en toe dacht dat ik het onder controle had dan kwam de één spugend uit school, bleek de ander chronisch verkouden en de derde gevloerd door een hevige aanval van depressiviteit over een verloren liefde. Genoeg redenen om af en toe zo gestrest als een deur te worden en ik denk dat veel werkende vrouwen hetzelfde gevoel hebben. Schuldig over alles wat net niet lukt, schuldig over dat huis dat net niet schoon genoeg is, schuldig over het gebrek aan tijd voor dat zieke kind en die vriendschap waar te weinig aandacht aan wordt besteed. En dan stap je op een avond in bed en vind je een tekening: Ik heb deze tekening gemaakt voor de allerliefste moeder op de hele wereld, staat erbij, liefs je zoon. En dan heb je een gesprek met je dochter in de auto: Ik ben blij dat jij mijn moeder bent, want aan jou kan ik alles vertellen. En dan krijg je onverwacht een klapzoen van je jongste dochter zomaar omdat ze je lief vindt. En dan blijkt ineens de wasmand leger, omdat mannen ook de was kunnen doen. En dan weet ik dat ik niet hoef te wachten op later om te weten dat ik het nu heel goed heb.” Epiloog Vele jaren ouder en veel minder gestrest, ga ik op een zondag uit. Een dagje met m’n zus. De dag begint met een kopje koffie op bed geserveerd door mijn echtgenoot, daarna een ontbijtje gemaakt door die zelfde lieverd, de Tomtom heeft hij dan al ingesteld, naadloos kan ik mijn mijn zus op stap. Eenmaal bij mijn zus stelt die voor na afloop van de dag een hapje te eten. Ik stel het huisfront op de hoogte en hun antwoord is: geniet ervan! Dan weet ik zeker dat ik het heel, heel, heel erg goed heb!
Posted on: Mon, 28 Oct 2013 00:14:42 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015