DE STANDAARD gisteren: Johan de Boose over Joos en cultuur bij de VRT: Is de VRT bang voor cultuur? Ja. De discussie over Joos is maar het topje van de ijsberg. Joos is een goed programma, maar het is ook al maar de smalste interpretatie van wat cultuur op de radio kan zijn. En na Joos is er geen enkel programma meer over dat de luisteraar door het cultuuraanbod gids. Ook niet op Klara, nee. Herinner je je De Kunstberg op Radio 3? Daar zaten nog recensies in, van theater, van boeken, van films. Wat is er nu leuker dan iemand met persoonlijkheid te horen vertellen over iets wat hem enthousiasmeert? Er is meer en meer weggeknipt, tot er niets meer overblijft. Ja, ze zullen cultuur dan spreiden over verschillende programma’s, het wordt dan onderdeel van de mix. Maar hoe lang zal het duren voor Peter Handke in die mix moet wijken voor nóg een kookboek? Op welke manier moet de VRT meer cultuur brengen? De VRT zou zijn nek moeten uitsteken om cultuur op een gedurfde manier te brengen. Dat moet niet moeilijk zijn, en dat moet niet duur zijn. Als je twee interessante mensen samen aan tafel zet, heb je goede radio of televisie. Maar geen kijkers of luisteraars, zo zegt het management. Luistercijfers zijn heel dubieuze dingen. Er wordt gemeten bij een fractie van de bevolking. En zelfs als die luistercijfers kloppen, moeten die zo heilig zijn? De VRT is een openbare omroep, moet die niet bij uitstek doen wat een commerciële zender zich niet kan permitteren? Volstaat Klara niet om die opdracht van de VRT in te vullen? Wat is er op Klara nog mogelijk behalve muziek? Bart Stouten smokkelt al eens wat poëzie binnen, ja. En ik waardeer Pompidou, waar al eens een goed gesprek gevoerd wordt over kunst. Maar waarom moest Babel daarvoor wijken? Waarom kunnen we niet meerdere cultuurprogramma’s hebben, van breed tot net heel gespecialiseerd? Waar is de literatuur? Waar blijft film? En waarom niet af en toe het zendschema openbreken voor een interessante documentaire reeks? Vanwaar komt die angst om cultuur een plek te geven? Er zijn genoeg mensen op de VRT die geïnteresseerd zijn in cultuur, maar het zijn niet die mensen die doorstoten naar de top. Toen ik begon bij Radio 3, in 1986, werd de zender voortgestuwd door de producers. Dat waren sterke persoonlijkheden, mensen met ideeën en durf. Het was één groot feest. Te groot, waarschijnlijk, want de neergang die in de jaren 1990 is ingezet, zou wel eens een reactie kunnen zijn tegen de almacht van de producers van toen. De top heeft toen meer en meer naar zich toegetrokken. Nu zijn de producers managers, mensen van cijfers, niet van ideeën. Het lijkt er tegenwoordig op dat de durf van mensen afneemt terwijl ze opklimmen in de organisatie. Alsof de bedrijfscultuur en het cijferfetisjisme de creativiteit smoren. Terwijl de openbare omroep een fabriek van kunst en cultuur zou moeten zijn. Dat is ze hoegenaamd niet, en daarom ben ik er ook weggegaan. Maar wie weet wakkert de crisis bij Radio 1 de creativiteit wel weer aan.
Posted on: Wed, 23 Oct 2013 13:25:36 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015