De ultieme uitdaging Toen ik 12 jaar oud was, rookte ik mijn eerste sigaret over mijn longen. Sindsdien heb ik alles gedaan wat god verboden heeft en heb ik geleefd alsof het leven niet kapot kon. Omdat ik naast mijn ongezonde levensstijl ook altijd veel bewogen heb door o.a. vaak fysiek zwaar werk aan te nemen en veel te sporten, heb ik dit lang vol kunnen houden zonder echt hinder te ondervinden van mijn zondige leven. Wel heb ik mezelf altijd voorgehouden dat er een moment in mijn leven zou gaan komen dat ik de tol zou moeten gaan betalen voor mijn roekeloze levensstijl maar dat lag natuurlijk altijd in een verre toekomst. Toen ik 40 jaar oud werd zei ik gekscherend maar wel oprecht, "Ik ben niet 40 geworden maar voor de 15de keer 25." Alsof ik met die uitspraak een vloek over me had afgeroepen, is dat vanaf dat moment gaan veranderen. Net doordat ik ook veel sport en beweeg, merk ik de laatste 2 jaar dat mijn levensstijl steeds meer een wissel op mijn leven begint te trekken. Ik voel met rasse schreden mijn conditionele vermogen teruglopen. Ik heb altijd graag gezwommen en ben ook een zeer ervaren zwemmer. Een van de mooiste ervaringen hierbij was onder water zwemmen. Het gaf me een gevoel van vrijheid van bewegen, bijna als vliegen. Ik kon dit ook minuten lang volhouden. De laatste dagen met het mooie weer ben ik weer een aantal keer wezen zwemmen in een natuurbad bij ons in de buurt waarbij ik met regelmaat in het water te vinden was net als voorgaande jaren. Nu echter dook ik onder water als de jonge, vitale vent die ik altijd geweest ben om binnen een tiental seconden boven te komen als de oude verrotte vent die ik aan het worden ben. Het is moeilijk te omschrijven hoe confronterend dit bij me werkt. Ik heb altijd gezegd: "Het is niet belangrijk om lang te leven maar om goed te leven." Dit ook een beetje als excuus aanhalend voor mijn roekeloze en ongezonde levensstijl. Met veel zwaktes heb ik inmiddels afgerekend maar nu blijft er een cruciale over. Zolang ik hier niet mee afreken, kan ik niet meer zeggen dat ik goed leef. Sinds deze gedachte zich in mijn hoofd heeft gevestigd, merk ik dat ik mezelf anders bekijk. Ik hoor elke hoest veel bewuster en terwijl ik kijk naar mijn shaggie kijk, die altijd wit is geweest, zie ik ineens de ringetjes op de vloei die verbranden als de minuten die ik verlies van een kwalitatief goed leven. Bijna 30 jaar roken, 3 kwart van mijn leven en ik zie die stomme ringetjes voor het eerst. Het vervuld me met angst en onzekerheid maar feitelijk heb ik geen keus. Het is nu stoppen of over een paar jaar met een fles zuurstof rondlopen en niets meer kunnen. Voor iemand die zo fysiek is als ik is dit onacceptabel. Mijn lieve vrouw Ria en ik hebben besloten te gaan stoppen met roken. De laatste week heb ik gebruikt om me mentaal voor te bereiden op waarschijnlijk het zwaarste gevecht in mijn leven tot nu toe en om een strategie te ontwikkelen waarvan ik hoop dat die voor ons gaat werken. Ik ben altijd een eigenwijze hardliner geweest. Alles waarmee ik heb afgerekend in mijn leven, heb ik op eigen kracht gedaan zonder hulpmiddelen en dat wil ik nu ook doen. Geen nicotinepleisters of kauwgums e.d. maar "cold turkey" met slechts de middelen ter afleiding om ons heen. Het komt er in principe op neer de leegte die we vulden met roken, te gaan vullen met zinvolle activiteiten. Het heeft in mijn ogen geen zin met een compensatiebevrediging te stoppen, een beetje onder het mom, "Zachte heelmeesters maken stinkende wonden." Schrijven heeft heel mijn leven al een zalvende werking gehad in moeilijke tijden dus het spreekt voor zich dat ik hiermee begin. Afgezien van de analytische waarde voor ons zelf, kan ik overwegen dit publiekelijk te maken. Dit in de eerste plaats ter ondersteuning van ons voornemen en als stok achter de deur maar misschien ook om anderen, die in een vergelijkbare situatie zitten aan het denken te zetten of in ieder geval een hart onder de riem te steken. Ik ben hier nog niet uit maar mochten anderen dit lezen dan heb ik dus besloten dit wel te doen ;-). Verder zullen sport en bewegen essentiële elementen voor ons beide zijn in onze strijd. We hebben wat dat betreft alle faciliteiten aan huis wat in dit geval een extra zegen is. Daarnaast zal voor mij, me creatief uiten met beeld en muziek, een element zijn waar voor Ria tuinieren en creativiteit m.b.t. het interieur elementen kunnen zijn. Ik vermoed ook dat ik niet ontkom aan het "stressballetje". Ik heb vandaag Ria gebeld nadat ik afgewerkt was. We hadden afgesproken beide dan onze laatste sigaret te roken. Ik in mijn auto en Ria thuis. Alles wat hierna nog over was, hebben we in een bus water onbruikbaar gemaakt en in de kliko gedaan, daarmee de nieuwe weg inslaand die we ons voorgenomen hebben. Lieve mensen die dit lezen en het zich aantrekken, wens ons veel sterkte want we zullen het nodig hebben.
Posted on: Fri, 26 Jul 2013 23:03:35 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015