DÜNYADAN MESAJ Tecrübe; Hepimizin yaşamışlığına güvendiğimiz,bu insan asla yanlış yapmaz dediğimiz kişiler vardır.Ama bu cümledeki tersliği sizde sezmediniz mi?İnsan geçiyor içinde.İnsan hata yapan varlık değil midir.Ve tecrübelerde hatalardan meydana gelmez mi?Hatalardan ders çıkarmak herkese mahsus mudur peki?Çoğalan sorular ışığında bi yazı olacağını sezdiniz sanki. Sorular çoğaldıkca soruları arttırdıkca gerçek doğruya doğru çiçekli yollardan yol alırız.Ama sorular insan faktörünün belleğinde işlenip dışarı çıkmıyor mu?Ve insanlar çok farklı.Ve cevaplarında farklı olması kaçınılmaz bi handikap oluyor bu orantıya bakılırsa.Sırf bu farklılık değil midir grupları oluşturan.Grupların kan kaynağını da bulduk o zaman insan.Ha bi de farklılık çabasına girip gruplara katılıp onların o grup içerisinde ağızlarına hiç yakışmayan sözler.En acısı da onların durumu ne yalan söyliyeyim.Olduğundan başkası gibi görünmek ruhunu satmak gibi değil mi sizce de? Tecrübe diyorduk.Benim tecrübem senin tecrübeni döver misali olmuş bazı muhabbetler.Tecrübenin bütün hatlarıyla aynı olmamakla birlikte ortak bir doğru vardır.Eğer tecrübeler zıtlaşıyorsa o doğru gerçek midir diye araştırmak gerekmez mi.Menfeat kokularının bütün dünyayı kapsadığı bi devirde bunu sormadan edemiyor insan. Peki soru soracağız dedik demesine de acaba sorular bizi mutlak doğruya götürür mü?Benim hayatta öğrendiğim ve üzerine sıkca düşündüğüm bi konu bu.Benim kendimce fikrim "Mutlak doğru yoktur" şeklinde:bugün fazla uzağa değil dışarıdaki, mahalledeki, okuldaki insanlara bakın hepsi farklı insan dimi sonuçta.Ve kimisi için gülmek ok güzel kimisi için lakaytlık,kimisi diyorki en basitinden İstanbul çok güzel kimisi de burun kıvırıp "Aman çekilmez",bazıları diyor aşk sevişmektir bazılarıysa ben sevdiğime dokunamaya kıyamamkilerde.Örnekler silsilesi uzar gider sabahın sessizliğine savaş açarcasına. Tecrübe yanlız yaşayarak ya da bir insan aracılığıyla mı öğrenilir peki?Eşsiz kitaplar var değil mi birde ama biraz dolaylı yoldan.Örnekle süsleyecek olursak bir psikoloji romanının satırlarında kaybolmuşken şunu farkettim.Diyorki "Sen insanlara doğru soruları sor sıkıntılarının aslında zor olmadığını gösterecek ve onun çözümüne kavuşturacak şekilde.Onlar zaten yapmaları gerekeni yapıp kendilerini o çözüme adayıp sorunlarından kurtulacaklardır." Bana şu mesajı verdi bu satırlar.Yani psikologlar doğru soruları soruyorlar o kadar mı.Ben yıllarca hep hayal etmiştim acaba ne yapılıyor.Hep çizgi romanlar çizip çizip durmuştum kafamda.Bunu öğrenmiş ve yazarın sayesinde tecrübe etmiş oldum.Bunu yanında her insanın kendi sorunlarını rahat rahat çözebileceğini düşünmeye başladım.Neden mi?O kitapta 10 tane terapi hikayesi vardı ve hepimizde olan sorunlar genelde ve hepsi uçup gitti.Demek ki hiç birisi sorun değilmiş.O günden sonra bi sorun mu geldi aklıma bak çözdüler burada ne sorun ediyorsun :) şeklinde olmaya başladı hayatım. Yani anlayacağınız sorunsuz kaldım dostlar :) .Bana Küçük Emrah modu veya duygusal diyen arkadaşlar başka bir deyim bulurlar artık.İşin şakası bir yana bu kitapta yazarın bütün tecrübelerini beynim elverdiğince aldım ve kendime çıkarımlar topluluğu oluşturdum.Bazen pat diye bitebiliyor.Bu arada tecrübeyi tecrübe etmek yani denenmişi denemek aptallıktır.Dünya ya kulak verin.O size bir yerlerden mesaj gönderiyor.ALınDı. Sevgilerimle Kalemi Kırık Kendince Yazar Süleyman Özgül
Posted on: Sat, 10 Aug 2013 02:27:48 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015