NASZ KRĘGOSŁUP - ANATOMIA Jak ważną funkcję spełnia w organiźmie kręgosłup? Notabene, nie wiedziałem przez długi okres mojego istnienia :) Zapewne państo zwrócili uwagę na tło więc, jestem winien przekazać najważniejszą informację w skrócie (z prosektorium - medycy o tym wiedzą) . KRĘGI SZYJNE (vertebrae cervicales) C1 - C7 są najmniejszymi z kręgów. W ich budowie wyróżniamy niskie trzony kręgów (corpus vertebrae), cienkie i pochylone lekko w dół łuki kręgów (arcus vertebrae), między którymi widoczne są otwory kręgów (foramen vertebrale). Najbardziej charakterystyczną cechą kręgów szyjnych jest budowa ich wyrostków poprzecznych. W każdym z dwóch wyrostków poprzecznych kręgu szyjnego znajduje się otwór wyrostka poprzecznego (foramen transversarium). Przez nie zmierzają ku górze tętnica oraz najczęściej dwie żyły kręgowe wraz ze splotem nerwów współczulnych. Ze względu na szczególne cechy pierwszy, drugi i siódmy kręg są omówione dodatkowo. Kręg szczytowy Kręg szczytowy (atlas), czyli I kręg zamiast typowego trzonu posiada luk przedni na którym widoczny jest dołek zębowy (fovea dentis) służący do połączenia z zębem kregu II. Poza tym brak jest charakterystycznego dla pozostałych kręgów wyrostka kolczystego. Łuk tylny (arcus posterior) oraz położony na nim guzek tylny (tuberculum posterius) są odpowiednikami właściwego łuku kręgowego oraz wyrostka kolczystego. Części boczne kręgu, są najbardziej masywnymi elementami kręgu i służą do dźwigania głowy. Zamiast wyrostków stawowych na częściach bocznych są parzyste powierzchnie stawowe górne (facies articularis superior) służące do połączenia z kością potyliczną oraz powierzchnie stawowe do połączenia się z kręgiem obrotowym. Wyrostki poprzeczne (processus transversus) pierwszego kręgu szyjnego są dłuższe, mocniejsze i ustawione znacznie bardziej bocznie niż analogiczne wyrostki innych kręgów szyjnych. Kręg obrotowy Drugi (II) kręg szyjny nazywany jest kręgiem obrotowy (axis), ponieważ tworzy oś, wokół której obraca się kręg szczytowy wraz z głową. Ma bardzo rozbudowany trzon z wystającym ku górze zębem kręgu obrotowego (dens axis), na który nasadzony jest kręg szczytowy. Ząb zakończony jest tępym wierzchołkiem (apex dentis). Nie ma wyrostków stawowych górnych, a zamiast nich występują powierzchnie stawowe górne (facies articularis superior). Znajdują się one z prawej i lewej strony zęba i służą do połączenia z pierwszym kręgiem szyjnym. Wyrostek porzeczny (processus transversus) podobnie jak na kręgu szczytowym, nie ma guzka przedniego oraz tylnego. Wyrostek kolczysty (processus spinosus) jest masywny, długi i rozdwojony na końcu. Kręg wystający Siódmy (VII) kręg, nazywany także kręgiem wystającym (vertebra prominens) nazwę swą zawdzięcza temu, że często jest on pierwszym szyjnym kręgiem wyraźnie wyczuwalnym. Budową swoją przypomina kręgi piersiowe. Jego trzon (corpus vertebrae) oraz wyrostki poprzeczne (processus transversus) są znacznie większe niż trzony i analogiczne wyrostki pozostałych kręgów szyjnych. Wyrostek kolczysty (processus spinosus) jest długi i nierozgałęziony i to właśnie on uwypukla się guzkowato pod skóra grzbietu. Wyrostki KRĘGI PIERSIOWE Th1 - Th12 Charakterystyczną cechą kręgów piersiowych (vertebrae thoracicae) jest obecność w obrębie trzonów dołków żebrowych (foveae costalis), służących do połączenia stawowego z głowami żeber. Trzony (corpus vertebrae) kręgów piersiowych mają kształt klinowaty i zwiększają się stopniowo ku dołowi. Ponadto przednia część jest niższa od tylnej. Dzięki temu odcinek piersiowy kręgosłupa tworzy krzywiznę piersiową (kifozę). Osiem pierwszych kręgów ma długie, spiczaste i pochylone do przodu wyrostki kolczyste (processus spinosus). Od IX kręgu piersiowego stają się one krótsze, przebiegają bardziej poziomo i ulegają zgrubieniu na końcach. Wyrostki stawowe (processus articularis) są ustawione w płaszczyźnie czołowej. Wyrostki poprzeczne (processus transversus) odchodzą od łuku kręgu między wyrostkami stawowymi górnymi i dolnymi. W ich obrebie znajdują się małe dołki żebrowe wyrostka poprzecznego (fovea costalis processus transversi), służące do połączenia z guzkami żeber. Dołków tych nie ma na kręgach XI i XII, a na X występują tylko czasami. Łuki kręgów piersiowych są silnie zwężone u nasady, a otwór kręgowy jest okrągły i mały. KREGI LĘDŹWIOWE L1 - L5 Kręgi lędźwiowe (vertebrae lumbales) nie posiadają powierzchni stawowych dla przyczepów żeber jak kręgi piersiowe czy otworów w wyrostkach poprzecznych charakterystycznych dla kręgów szyjnych. Trzony (corpus vertebrae) kręgów lędźwiowych mają masywną budowę, płaską powierzchnię górną i dolną oraz jednakową wysokość ze wszystkich stron. Wyjątek stanowi kręg lędźwiowy V, którego trzon od przodu jest znacznie wyższy niż z tylu. Otwór kręgowy (foramen vertebrale) jest zazwyczaj trójkątnego lub owalnego kształtu. Widoczne po obu stronach trzonu wyrostki żebrowe (processus costalis) stanowią szczątkowe żebra. Wyrostki kolczyste (processus spinosus) leżą w płaszczyźnie pośrodkowej i odchodzą od łuków kręgów prosto ku tyłowi. Wyrostki stawowe (processus articularis) są ustawione pionowo a ich powierzchnie stawowe leżą prawie w płaszczyźnie strzałkowej. Charakterystyczną cechą kręgów lędźwiowych jest obecność wyrostka suteczkowatego (processus mamillaris). Znajduje się on na stronie bocznej wyrostków stawowych górnych i jest tępym, owalnym guzkiem kostnym. KOŚĆ KRZYŻOWA - KOŚĆ KOŚĆ GUZICZNA S1 - S5 Kość krzyżowa Kość krzyżowa (os sacrum) powstaje z połączenia pięciu kręgów krzyżowych około 20-25 roku życia. Łączy się ona z ostatnim kręgiem lędźwiowym poprzez podstawę kości krzyżowej (basis ossis sacri) oraz części boczne (pars lateralis), a z kością guziczną skierowanym ku dołowi wierzchołkiem (apex ossis sacri). Kość krzyżowa ma kształt klina podstawą zwróconego ku dołowi, umieszczonego pomiędzy kościami miednicznymi. Wspólnie tworzą miednicę, czyli pierścień kostny przenoszący ciężar ciała na kończyny dolne. Podstawę kości krzyżowej tworzy trzon I kręgu krzyżowego, łuk kręgu, guzek odpowiadający wyrostkowi kolczystemu i wyrostki stawowe górne (processus articularis superior) służące do połączenia kości krzyżowej z ostatnim kręgiem lędźwiowym. Część podstawy leżąca bocznie do trzonów kręgów krzyżowych nazywana jest skrzydłami kości krzyżowej (ala sacralis). Łuk z trzonem I kręgu zamykają trójkątny rozwór krzyżowy (hiatus sacralis) prowadzący do kanału krzyżowego (canalis sacralis), który jest otwarty od tyłu w swoim dolnym odcinku. Wyrostki poprzeczne i szczątkowe żebra I kręgu łączą się z dalszymi kręgami krzyżowymi, a dokładniej z ich wyrostkami poprzecznymi i szczątkami żeber, tworząc części boczne kości krzyżowej. W ich górnej części znajdują się powierzchnie stawowe dla połączenia z kośćmi biodrowymi zwane powierzchniami uchowatymi (facies auricularis). Na powierzchni przedniej kości krzyżowej, nazywanej miedniczną (facies pelvina), widoczne są miejsca zrośnięcia kręgów krzyżowych w postaci linii zwanych kresami poprzecznymi (linea transversa). Linie te bocznie sięgają do otworów krzyżowych miednicznych (foramen sacrale pelvinum). Na powierzchni grzbietowej, czyli tylnej (facies dorsalis) widać analogiczne otwory krzyżowe grzbietowe (foramen sacrale dorsale). Bocznie od otworów krzyżowych grzbietowych w wyniku zrośnięcia wyrostków poprzecznych powstał grzebień krzyżowy boczny (crista sacralis lateralis).W wyniku zrośnięcia wyrostków kolczystych czterech górnych kręgów krzyżowych utworzony został natomiast grzebień krzyżowy pośrodkowy (crista sacralis media). Kość guziczna Kość guziczna (os coccygis) powstaje w wyniku zrośnięcia się 4-5 szczątkowych kręgów guzicznych. Górna powierzchnia podstawy kości guzicznej połączona jest chrząstkozrostem z wierzchołkiem kości krzyżowej. Wyrostki stawowe i poprzeczne pierwszego kręgu guzicznego występują w postaci szczątkowej, tworząc rożki guziczne (cornu coccygeum), które łączą się z analogicznymi rożkami kości krzyżowej.
Posted on: Sat, 17 Aug 2013 19:52:35 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015