Njerezit lartgohen perhere, edhe kur mundohesh ti mbash. Humbin ne kohe, ne dite dhe pastaj harrohen. Harrohen me veten me te tjeret, dhe keshtu nisin te te harrojne dhe ty dhe kujtimet. Harrojne te te lexojne zemren, te te shohin ne sy e te te buzeqeshin, te te shtrengojne doren duke ditur se nje shtrengim do te te bente te ishe mire. Gjerat ndryshojne dhe kur ne do te donim te zgjasnim pergjithmone. Cfaredo lloj emri tu vesh gjerave, asnjehere nuk jane aq te forta sa per te qene te pathyeshme. Do vijne medoemos momente ku gjerat do krisen nga pak, ashtu kot, ashtu pa arsye dhe nuk do kesh me as fjale per te thene, as histori per te treguar, as kohe per te qene aty. Dhe e di cdo te ndodhi ne fund? Do e kuptosh se keni humbur bashke ne ate qe mendonit se nuk do egzistonte asnjehere. Pastaj do harroheni dhe aq. Dhe kur ti biesh ne te se cdo gje po arrin fundin, do te te mungoje. Do te te mungoje fort si dreqi, po asgje nuk do kthehet si ne fillim. Fundi eshte perhere fund!
Posted on: Tue, 03 Dec 2013 13:09:23 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015