Nood aan een radicale jobtherapie Aan de vooravond van het topoverleg tussen de verschillende regeringen over het concurrentiepact is het debat vakkundig ingesnoerd tot een zo groot mogelijke lineaire loonlastenschok, het knotten van de koopkracht en het wurgen van het solidaire loonoverleg. Een zeer gevaarlijke cocktail die niet bijdraagt tot een duurzame relance van onze economie. Het objectief moet, onder druk van de piekende werkloosheid en jeugdwerkloosheid, een radicale jobtherapie zijn. Natuurlijk is een debat over de loonkost belangrijk. Maar dan liefst met nuchter oordeelsvermogen en nuance. Daarom wil het ACV een tax shift: minder lasten op arbeid door die te verschuiven naar andere inkomens. Vandaag worden vele inkomens veel lichter belast dan loon. Er is dus heel veel mogelijk. Dit is geen pleidooi voor méér belastingen, wel voor eerlijker verdeelde belastingen. Een lastenverlaging zonder alternatieve financiering voor de sociale zekerheid en de overheid leidt enkel tot minder sociale bescherming en tot minder collectieve diensten. De werknemers, die nu al het zwaarst belast worden, betalen dan andermaal de rekening. Het debat over een lastenverlaging op arbeid mag trouwens de andere essentiële factoren voor ons concurrentievermogen niet wegdrummen. Het ACV wil een individueel werknemersrecht op vorming van 5 dagen per jaar. Het ACV wil ook dat de regering alle steunmaatregelen aan bedrijven evalueert, inclusief steun voor innovatie. Dit om de doelmatigheid van die steunmaatregelen te onderzoeken en waar nodig te verbeteren. Deze evaluatie is opgenomen in het regeerakkoord, maar het bleef tot nu toe dode letter.
Posted on: Wed, 18 Sep 2013 12:34:01 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015