Sultan İbrahim ve Adalet Sultan İbrahim, bazen Edirne’ye gider, bazen de İstanbul’da ayak divanı yapıp, halkın şikâyetlerini dinlerdi. Bir seferinde Edirne’ye gittiğinde şöyle tellal bağırttı: Padişah fermanıdır. Duyduk duymadık demeyin. Yarın ayak divanı olacaktır. Kimin kimden şikâyeti varsa gelsin, padişah efendimize söylesin. Duyduk duymadık demeyin. Ertesi gün ayak divanı oldu ve padişah halkın karşısına çıktı. Kalabalığa: Ben dâhil kimseden şikâyetiniz var mı? Diye sordu. Halktan biri ileri çıktı. Padişahı selamladıktan sonra; Padişahım. Benim şikâyetim vardır. deyince Sultan: Söyle de istişare edelim. Şikâyetinde haklıysan haksızı cezalandıralım. Dedi. O adam: Padişahım. Kerim Ağa denilen eşkıya bana zulmetti. Malımı mülkümü alıp, çoluğum çocuğumla sokaklara attı. Memleketin varlıklı ailelerindenken, en varlıksızı oldum. Bir lokmaya muhtaç hale geldim. Sözümü doğrulayacak şahitlerim vardır. Diyerek başına gelenleri anlattı. Padişah, şahitleri de dinledikten sonra Kerim Ağa’yı buldurup getirtti ve ona: Ağa! Hakkında şikâyet var. Eşkıyalığa bulaşıp mazlumları soyar, mallarını alarak sokaklara atarmışsın. Doğru mudur? diye sordu. Ağa özür dileyeceği yerde ileri geri konuşmaya başladı. Padişahın kendisine bir şey yapamayacağını sanıyordu. Çünkü yandaşlarına güveniyordu. Özellikle de yeniçeri olmasına güveniyordu. Padişahım ben yeniçeriyim. diye bağırması üzerine Sultan İbrahim öfkeyle tahtından kalkıp adamın yakasından tutarak yere çarptı ve: Bre densiz! Sen yeniçeriysen ben de Padişahım. Dedi. Ağayı orada cezalandırıp, haklıya hakkını teslim etti.
Posted on: Mon, 11 Nov 2013 16:05:55 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015