bileklerim kanıyor usulca.. sigarama doğru yol alan bir yaşam öyküsü bu.. bir masal tadında bazen, bir varmış, bir yokmuşuz gibi.. nefes almak, vermekten daha ağır bir yük. ve bu yük sadece bizim omuzlarımızda, ha düştü, ha düşecek.. bir el atın, bu yaşam fazlasıyla ağır, 3-5 kürek toprakla kapatın acıyan yanlarımı.. topu topu iki metrekarelik bir yere sahibim, cürmüm ne ki, düştüğüm yeri yakayım.. bizler içeriden yanan insanlarız, dokunma.. bize dokunanlar bizi bu hale getirdiler.. ve hiçbir beklentimiz yoktu.. bize bir şeyler yüklemeye çalıştılar, beceremediler, bünyemiz kaldıramadı olduğumuzdan fazlasını.. sonra çekip gittiler bir akşam üstü. bizler sigarayı içmek için değil, geceyi aydınlatmak için yakıyoruz çoğu zaman.. bunu bilmiyorlar, çünkü bizi bilmek, anlamak için bir çaba göstermediler.. bizi istedikleri gibi yönetmek yapabildikleri en iyi şeydi.. aslında hiçbir şey yapamadıklarını anlayanlar çekip gidenlerdi.. onlar kendilerine yenilenlerdi.. hiç bilmediler gökyüzündeki mucizeleri.. bizim bir dilek ağacımız yoktu, arada bir dilek tutmak için gökyüzünde parlayan yıldızları izlerdik.. kimileri fazla tutunamazdı gökyüzünde, sonsuzlukta kaybolmak buydu sanırım.. kendimi gökyüzüne tutunamayan yıldızlara benzetiyorum uzun zamandır.. ve ne zaman bir türkü yankılandıysa kulaklarımda, saati hep geceye aldım.. seyre daldım gökyüzünü.. kaybolmak çetrefilli iş, bir daha bulamamak var kendini.. aslına bakarsan bu pek önemli değil, olmamak, olmaktan daha anlamlı.. çünkü olmadı oldu dediğimiz şeyler.. ne vakit gülmeye yeltendiysek, tozu kaçtı gözümüze, dozunu kaçırdığımız duygularımızın..
Posted on: Sun, 28 Jul 2013 17:35:16 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015