masamın üstü dağınık mı.. yok canım.. dağınıksa da dağınık ne yapalım yani. onların hepsi işte gün içinde ortaya çıkan çıkacak olan kağıtlar. yazmayı seviyorum ya kanki beni bir sürü kağıdın dosyanın içine oturttu, doy dedi de ben aklıma geleni içimden geleni yazmayı seviyorum ustaa.. bi yanlış anlaşılma var bu işte. telafisini bekliyorum. neysee.. bir kaç toka, el kremi bir köşede.. kalemler.. küçük not kağıtları.. çalışma kağıtları.. poliçeler.. bazen bileğimdeki taş bileklikler çıkar oraya bir yere konar ama gözümden kıymetlidirler. her şeyim kıymetli bu arada. kimse masamın etrafında dönelememeli. dokunmamalı. bana yakın durmamalı. eğer ki yakın çevremde birinin varlığı tahammül sınırımı aşarsa atarlanmaya darlanmaya ve ota boka sinir olmaya başlıyorum. arıza çıkartmaya sebep arıyorum. uzak.. uzak.. sol elimle kullanacağım mausu dedim ve sol elimle pireye hendek atlatır gibi atlatıyor uçuruyorum imleçi. artık sağ bana acayip geliyor daa gece sol elimin parmakları çok ağrıdı ve sızladı. ne yapmalı.. elim sürekli mausun üstünde başka tutacak bişey mi var anasını satiimm.. bi el gibi falan.. masamın dağınık olması benim hoşuma gidiyor, odamın da.. ama yeterince dağınık değiller. iş kendi işim olsaydı masanın anasını bellerdim. bu ara da evimde inat ettim, sevinç toparlayacaksın dedim her sabah akşam düzenli topluyorum. da evimde dağınık olan kıyafetlerimdir ya da kitaplarım. bu kuralcı hallerin sana toplumdan mı bulaşıyor ağzına sıçayım senin.. toparlayacağın ev değil kendin olsun. bir an önce toparlan.. dünyana dön. kitaplarına dön. evi dağıt. içimden kendime ettiğim küfrü yazmayayım buraya o kadarı fazla kaçar. tamam toparlayacağım. işe başlayalı beş ay oldu anca anca kendime geliyorum. o nasıl bi yoğunluk nasıl bi üstüme gelişti öyle.. off.. neyse ki daha sakin ve daha kendimle başbaşa kalıyorum. şöyle de bi huyum var yalnızsam yapamayacağım iş yoktur. yeter ki yalnız olayım. e tabi işi öğrenmem için patronumun ilgilenmesi gerekiyordu ve ben o ağdalı yalnızlığımdan sadece kendime sakladığım o benim kutsal özel enerjimden, zihnimden, algılarımdan yalnız olamadığım anlarda mahrum kalıyordum. depresyona girdim.. hafiften çıkıyorum tekrar giriyorum. depresyon da yalama oldu, neyse.. iyiyim. ne bileyim.. iyiyimdir herhalde. ben en çok ne zaman iyi oluyorum biliyor musunuz ve kendim, benim kankiyle iyiysem.. yani O ununlaa... gerisi hava civa.. ben yazarken ayağıma dolaşan müşterielri de patronu da fena dövesim geliyor ha.. o kadar da iyi ki patronum.. adamcağız çattı bana, Allah yardımcısı olsun. için onu yakar dışı sizi..
Posted on: Thu, 12 Sep 2013 07:07:05 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015