"Był taki moment, kiedy pustka wokół mnie była szczególnie dotkliwa. Szukałem kogoś, kto też przyjrzał się temu, o czym myślę i piszę, żeby powiedział, co na ten temat sądzi. I znalazłem grono przyjaciół, również biskupów. To były cudowne rozmowy: ze świeckimi, z biskupami, z księżmi, kiedy mówili mi: „przecież to jest oczywiste. To nie jest tak, że coś odkrywasz, wszyscy to widzimy, tylko nie potrafimy zareagować”. Pamiętam wizytę starego księdza, który przyjechał do mnie i powiedział: „Ja, stary człowiek, chylę przed tobą czoła, bo też to wszystko widzę, ale nie stać mnie na to, żeby głośno, publicznie powiedzieć, że tak jest”. Dostaję maile od księży piszących, że są ze mną, choć się do tego nie przyznają, bo by tego ciężaru obstrukcji i izolacji nie wytrzymali" (ks. W.Lemański).
Posted on: Mon, 17 Jun 2013 10:33:31 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015