Tym razem ból zbudził Matkę koło drugiej. Wiedziała, że już się zaczyna, i nie chciała – jak to było do tej pory – rodzić w domu. Dziecko miało przecież zostać w szpitalu, a potem trafić do kogoś, kto będzie je chciał. Ona miała dość. Czteroletnia córka, trzyletni syn i roczne niemowlę były coraz gorsze. Robiły w majtki – złośliwie piszczały, zamiast normalnie płakać, pełzały, zamiast chodzić i biły się między sobą o zabawki, które Ojciec dzieci przywoził od – jak to on mówi – Boga oraz ludzi. Przez całą ciążę mówiła mu, że nie chce tego dziecka. Odda je, bo inaczej albo ono ją, albo ona je zabije. On przez osiem miesięcy powtarzał jej to samo: jaka z ciebie matka? Jak to się wyda, to po nas. Nikt nam więcej nie pomoże. Wtedy wściekała się jeszcze bardziej. Ustalili więc, że całą ciążę – aby nikt nie widział – przesiedzi w domu i pod tym warunkiem on się zgodzi, by oddać. Więcej pod adresem polityka.pl/spoleczenstwo/artykuly/1555317,1,powrot-z-okna-zycia.read##ixzz2gwj7ml87
Posted on: Sun, 06 Oct 2013 12:57:22 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015