ေကလနိယတကၠသိုလ္ 2014 စာေမးပြဲအတြက္ က်က္စာမ်ား အဂၤလိပ္+ျမန္မာ ME: 06 - The Lankavatara Sutra ======================== The Lankavatara Sutra is a Mahayana text difficult in more than one way to understand perfectly as to its meaning and also in its proper historical setting. The Lankavatara Sutra is a sutra of Mahayana Buddhism. The sutra recounts a teaching primarily between the Buddha and a bodhisattva named Mahamati (Great wisdom). The sutra is set in Lanka, the island fortress capital of Ravana, the king of Raksasas. The title of this text roughly translates as, ‘Scripture of the Descent into Lanka.’ The lankavatara Sutra draws upon the concepts and doctrines of Yogacara and Tathagatagarbha. The most important doctrine issuing from the Lankavatara Sutra is that of the primacy of consciousness (vijnana) and the teaching of consciousness as the only reality. In the sutra, the Buddha asserts that all the objects of the world, and the names and forms of experience, are merely manifestations of the mind. What may be termed Buddhist psychology in the Lankavatara consists in the analysis of mind, that is, in the classification of the Vijnanas. To understand thus the psychology of Buddhism properly the knowledge of these terms is necessary; citta, manas, vijnana, manovijnana and alayavijnana. To begin with Vijnana, Vijnana is composed of the prefix, meaning ‘to divide’, and the root ‘jna’ which means ‘to perceive’, ‘to know’, Thus, Vijnana is the faculty of distinguishing or discerning or judging. When an ogject is presented before the eye, it is perceived and judged as a red apple or a piece of white linen; the faculty of doing this is called eye-vijnana. In the same way, there are ear-vijnana for sound, nose-vijnana for odour, tongue-vijnana. For taste, body-vijnana for touch, and thought-vijnana (manovijnana) for ideas – altogether six forms of vijnana for distinguishing the various aspects of world external or internal. Of these six Vijnanas, the Manojivnana is the most important as it is directly related to and inner facultyknown as Manas. Maas roughly corresponds to mind as an organ of thought, but in fact it is more than that, for it is also a strong power of attaching itself to the result of thinking. Citta comes from the root cit, ‘to think’, but in the Lanka the derivation is made from the root ci, ‘to pile up’, ‘to arrange in order’. The citta is thus a storehouse where the seeds of all thoughts and deeds are accumulated and stored up. The Citta, however, has a double sense, general and specific. When it is used in the general sense it means ‘mind’, ‘mentation’, ‘ideas’, including the activities of Manas and Manovijnna, and also of the Vijnana; while specifically it is a synonym of Alayavijnana in its relative aspect, and distinguishable from all the rest of the mental faculties. When, however, it is used in the form of Citta- matra, Mink-only, it acquires still another connotation. We can say that Citta appears here in its highest possible sense, for it is then neither simple mentation nor intellection, nor perception as a function of consciousness. It is identifiable with the Alaya in its absolute aspect. This will become clearer later on. Alayavijnana is alaya – vijnana, and alaya is a store where things are horded for future use. The Citta as a cumulative faculty is thus identified with the Alayavijnana, Strictlyspeaking, the Alaya is not a Vijnana, has no discerning power in it it indiscriminately harbours all that is poured into it through the channel of the Vijnanas. The Alaya is perfectily neutral, indifferent, and does not offer to give judgments. လကၤာဝါတရသုတ္ လကၤာဝါတရသုတ္ဟာ သူရဲ႕ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ သမိုင္းေနာက္ခံကို တိတိက်က် နားလည္ဖို႔ တစ္ခုေသာ နည္းလမ္းထက္မက ခက္ခဲေသာ မဟာယာနက်မ္းစာ တစ္ခုျဖစ္တယ္။ လကၤာဝါတရသုတ္ဟာမဟာယာန ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ သုတ္တစ္သုတ္ျဖစ္တယ္။ ဒီသုတ္ေတာ္ဟာ မဟာမာတိ အမည္ရွိေသာ ဗုဒၶႏွင့္ ေဗာဓိသတၱၾကာထဲက တရားေတာ္မ်ားကို အေသးစိတ္ ျပန္လည္ရွင္းျပ ထားတဲ့သုတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုတ္ေတာ္ဟာ ရာကရွသရဲ႕ဘုရင္ျဖစ္ေသာ ရာဝဏရဲ႕ ခံတပ္ၿမိဳ႕ေတာ္ လကၤာကြၽန္းမွာ စတင္ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ က်မ္းရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ကို ဘာသာျပန္ရရင္ လကၤာသို႔ ဆင္းသက္လာေသာက်မ္းစာလို႔ အၾကမ္းမ်ဥ္း အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဒီလကၤာဝါတရသုတ္ကို ေယာဂါစာရအက်င့္ႏွင့္ တထာဂတဂရဘအယူအဆမ်ားေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ေရးသားထားပါတယ္။ လကၤာဝါတရသုတ္မွ အေရးပါဆုံးေသာ တရားေတာ္ဟာ တကယ့္အရွိတရားဆိုတာ စိတ္ကို အေျခခံေသာ သေဘာတရားမ်ားသာျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဒီသုတ္ေတာ္မွာ ဗုဒၶက ကမၻာေပၚက အရားအားလုံး အမည္ေတြ ပုံသ႑ာန္ေတြဟာ စိတ္ရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္ေတြသာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ လကၤာဝါတရသုတ္မွာ ဗုဒၶစိတ္ပညာလို႔ အမည္တပ္ထားတဲ့ စိတ္ကိုခြဲျခားသိျမင္မႈဟာ အဓိကျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာက ဝိဇညာနကို အမ်ဳိးအစားခြဲျခားျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶစိတ္ပညာကို တိတိက်က်မွန္မွန္ကန္ကန္ နားလည္ဖို႔ဆိုရင္ စိတၱ၊ မန၊ ဝိဇညာန၊ မေနာဝိဇညာန ႏွင့္ အာလ်ဝိဇညာနဆိုတဲ့ ဒီေဝါဟာေတြကိုေတာ့ သိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ပထမဆိုအေနနဲ႔ ဝိဇညာနကို ေျပာရရင္ ဝိဇညာနဆိုတာ ခြဲျခမ္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ ဝိဆိုတဲ့ ပုဒ္နဲ႔ သိျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ ဇန ဓာတ္တို႔ကို ေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္တယ္။ ဤသို႔အားျဖင့္ ဝိဇညာန ဆိုတာ ခြဲျခားျခင္းျဖင့္ အာရုံကိုသိျခင္း၊ အကဲျဖတ္ျခင္းတို႔ရဲ႕ စြမ္းရည္ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္စိေရွ႕မွာ အာ႐ုံထင္လာတဲ့အခါ ဒါဟာ အနီေရာင္ပန္းသီး၊ အျဖဴေရာင္အဝတ္စ စသည္ျဖင့္ သေဘာေပါက္နားလည္ၿပီးႏိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။ ဒီလုပ္ေဆာင္ခ်က္စြမ္းရည္ကို စကၡဳဝိဇညာနလို႔ေခၚတယ္။ အလားတူပဲ အသံအတြက္ဆိုရင္ ေသာတဝိဇညာန၊ အန႔ံအတြက္ ဃာနဝိဇညာန၊ အရသာအတြက္ ဇိဝွါဝိဇညာန၊ အထိအေတြ႔အတြက္ ကာယဝိဇညာန၊ အေတြးအႀကံ အတြက္ မေနာဝိဇညာန တို႔ျဖစ္တယ္။ အတြင္းအျပင္ ေလာကရ႕ဲ အယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ခြဲျခားသိျမင္ဖို႔အတြက္ အားလုံးေပါင္း ဝိဇညာန ၆-ပါးရွိပါတယ္။ ၄င္းဝိဇ္ညာန ၆ ပါးထဲက မေနာဝိဇညာနဟာ စိတ္အျဖစ္ထင္ရွားေသာ အတြင္းစြမ္းရည္ႏွင့္ တိုက္ရုိက္ဆက္စပ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အေရးႀကီးဆုံး ျဖစ္တယ္။ မနဟာ အေတြးစိတ္ကူးရဲ႕ အေျခခံျဖစ္ျဖစ္လို႔ စိတ္ႏွင့္အၾကမ္းမ်ဥ္း ကိုက္ညီမႈရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေတြးစိတ္ကို တြဲစပ္ဖို႔ အားေကာင္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီထက္မကပိုပါတယ္။ စိတၱဆိုတာ ႀကံေတြးျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ စိတ ဓာတ္ကလာပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ လကၤာဝါတရသုတ္ရဲ႕ ေဝါဟာဆင္းသက္ပုံကေတာ့ စုပုံျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ စိ ဓာတ္မွ လာတာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စိတၱဆိုတာ အေတြးအႀကံေတြ၊ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို စုေဆာင္းသိမ္ဆည္းရာ ဂုိေဒါင္ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ စိတ္မွာ ေယဘုယ အသိႏွင့္ အထူးသိဆိုၿပီး အသိႏွစ္မ်ဴိးရွိတယ္။ ၄င္းကို အေတြးအႀကံ၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းလို႔ဆိုေသာ ေယဘုယ်အသိသေဘာမ်ဳိးမွာ အသုံးျပဳတဲ့အခါ မန၊ မေနာဝိညာန၊ ဝိဇညာန တို႔ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ အထူးအဓိပၸါယ္အေနနဲ႕ အသုံးျပဳတဲ့အခါမွာေတာ့ က်န္တဲ့စိတ္စြမ္းရည္ အားလုံးကို သိျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ အာလယ ဝိဇညာန အယူအဆႏွင့္ အဓိပၸါယ္တူပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း စိတၱမတရ (စိတ္သက္သက္) အသုံးျပဳတဲ့အခါမွာေတ့ အျခားအနက္အဓိပၸါယ္ေတြကိုလည္း ဆည္းပူးရယူပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စိတ္ဟာ သူရဲ႕လုပ္ငန္းအျဖစ္ သိျမင္းျခင္လည္းမဟုတ္၊ ဥာဏ္ပညာလည္းမဟုတ္၊ ႐ုိ႐ုိးအသိမွ်သာ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သူရဲ႕အျမင့္ဆုံးေသာ အဆင့္မွာရွိေနတယ္ဆိုတာကိုပဲ ေျပာဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ လုံးဝမွန္တဲ့ အာလယႏွင့္ဝိဇညာနတုိ႔ရ႕ဲ အယူအဆ တစ္ခုျဖစ္တယ္။ အာလယ ဆိုတာက အနာဂတ္တြင္ အသုံးျပဳဖို႔ အရာဝတၴဳမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားေသာ သုိေလွာင္ရုံ တစ္ခုျဖစ္တယ္။ တိုးတက္လာေသာ စိတ္စြမ္းအား တစ္ခုအေနနဲ႔ စိတၱကို အာလယ ဝိဇညာနတို႔ႏွင့္ ခြဲျခားထားပါတယ္။ တိတိက်က် ေျပာရရင္ အလယဆိုတာ ဝိဇညာန မဟုတ္ပါဘူး သူမွာ သိျမင္ျခင္းစြမ္းအင္မရွိပါဘူး။ သူဟာ ဝိဇညာနရဲ႕ စီးဆင္းရာမွတဆင့္ သူ႔ထံက်လာေသာ အရာအားလုံးတို႔၏ သိုမွီးထားျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ အာလယဆိုတာ လုံးဝဘက္မလိုက္ဘူး၊ မခဲြျခားဘူး၊ ေဝဖန္ပုိင္းျခားမႈ မရွိပါဘူး။
Posted on: Mon, 24 Nov 2014 05:40:34 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015