Hell Of Heaven-5.Bölüm: Tüm bölümler:facebook/photo.php?fbid=541200665951401&set=a.446319928772809.99731.446314668773335&type=1 Geçen bölüm:https://facebook/photo.php?fbid=414310785347514&set=a.247507172027877.48270.247463322032262&type=1&relevant_count=1 Gözlerimi devirip arabayı işarat ettim.havada kalan elimi tutup kendine çekti.Dudaklarımı sıkıntıyla yalayıp kendimi uzak tutmaya çalıştım.Diğer elini belime yerleştirip daha çok kendine çekti.Bıkmıştım artık böyle olamsından.Gözlerimi cesurca gözlerine dikip kaşlarımı çatarak öylece ona baktım.Yüzünü yüzüme daha çok yaklaştırdı.Sadece sabırla ne yapamaya çalıştığını izliyordum.Elinin tekini belimden çekip çenemi kavaradığında bakışlarımı yere diktim.Baş parmağını dudaklarımda gezdirip bastırdığında kendimi aniden geri çektim. sertçe tutup kendine bastırdı.Kafasını omuzuma yaslayıp iki elinide yeniden belime doladı. Kal lütfen...bu gece benimle kal... Yerimde hareketsizce dururken yumruğumu sıkıp dişlerimi dudağıma geçirerek sadece sabırla beklemek istedim.İçimde bırak beni piç diye her ne kadar haykırsamda bunu yüzüne karşı söyleyemezdim her ne kadar istesemde bunu haykırıp yüzüne tokatı yapıştıramıyordum.Yavaşça ellerini gevşettiği anda tüm gücümle onu kendimden uzaklaştırdım.Yüzünü gülümseme sarsa da ben ifadesizce tek kaşımı kaldırıp ellerimi hırkamın ceplerine yerleştirerek ona bakıyordum.Ne sanıyordu ki şuan?onunla eve gidip yatacağımı falan mı.Dudaklarımı yalayıp bu kadar sessiz bakışmanın yeterli olduğuna karar vererek arkamı dönüp gitmek isterken bileğimi kavrayıp biraz kendine çekti.Yankalarımı sıkılmışcasına şişirip oflayarak yüzümü yeniden ona çevirdim.Elimi okşarken geri çekmek istediğimde bunu engelleyip sıkı tutmuştu. Sadece sarılmama karşılık verseydin bile yeterdi biliyor musun?dedi sessizce. Bakışlarımı yüzüne dikip elimi hırsla geri çektim. Aren,beni boğuyorsun,boğulmak istemiyorumdedi yaklaşıp gözümün üstüne düşen saçlarımı kenara çekerken.Bir kaç adım uzaklaşıp arkama dönerken koşmaya başladım.Kesin sarhoştu.Kafamı olumsuzca sallarken ara sokaktan girip evi bulmaya çalıştım.Pek uzaklaşmamıştık yoksa yalnız dönemezdim ve o pisikopatla yeniden aynı arabaya binip tecavüze uğraya bilirdim.Her saniye,her dakika,her an bana yiyecek gibi aç gözlerle bakması içimde ona karşı siyah bir boşluk açıp içini nefretle dolduruyordu.Hayal ettiği neydi? ona onun gibi sarılıp sonra yavaşça ayrılıp elini tutmam ve gülümsemem mi?Sonrada yüzüne taktığı melek maskesini çıkarıp yeniden canavara dönüşecekti.Gözlerimi yeniden gireceğim tüm huzurumuzu,herşeyimi elimden alan lanet eve diktim.Sanki oraya sürükleniyordum.Ellerimi ceplerime yertleştirip arka bahçeye girecekken babam sinirle kapının önünde durmuş beni görünce gözlerindeki alevler daha da çoğalmıştı.Dudaklarım korkuyla birbirinden aralanmış yüzüne bakarken yutkundum.Sinirle bana doğru gelip kolunmdan tuttuğunda acı tüm bedenimi sarmıştı. Demek evden kaçmak Aren,ha? Nora babamın arkasından kollarını göğsünde birleştirmiş zaferle bana bakarken .Bükülerek kolumu geri çekmeye çalıştım.Gözlerim dolmaya başlasa bile dişlerimi sıkıp tek damla gözyaşı bile akmasın diye kendimi ola biliği kadar sıktım.Sertçe beni eve içeri çekiştirirken Nora kuyruk gibi yapışmış adım adım arkamızdan geliyordu.Dişlerimi sıkıp bileğimi geri çektim.Solonda gördüğüm sarışın çocuk hareketsiz kalmama sebep oldu.Öyle ki bileğimin acısnı bile unutmuştum.Çocukluğunda olduğu gibiydi.O zaman olduğu gibi iğrenç ve sinsi bir gülümseme vardı yüzünde.Thomas,(babasının bahs ettiği çocouk unuttuğunuz biliyorum) Koltuktan kalkıp bana doğru gelirken yutkundum.Acıyan bileğimi kavrayıp yukarı kaldırarak elimin üstünü nazikçe öpsede elimi hemen geri çekip hırkama silmiştim.Bu seferde gerçekten ağlamamayı başara bilecek miydim hiç bir fikrim yoktu.Nora sırıtarak yanmıda duruduğunda göz ucuyla ona bakıp yeniden Thomasa döndüm.Babam elini Thomasın omuzuna koyup bana baktı. Hatıraldın değil mi Thoması?dedi hala sinirli olduğunu belli ederek. Zar zor kafamı sallayıp onayladım.Thomas aniden elini belime sarıp alnıma öpücük kondurduğunda şaşkınlıktan ne yapacağımı,ne düşüneceğimi bilmiyordum.Tek istediğim dünyanın tüm küfürlerini onlara saydırıp hüngür hüngür ağlamaktı.Elimi kavrayıp beni kendine çekerken bedenim et yığını gibi nereye çekiliyorsa oraya gidiyordu.Kendime gelip bir kaç adım geri atarken Thomas yeniden gülümsedi. Aren gerçektende çok çok güzel bir kızsın,bunu biliyorsun değil mi?dedi.Onun sesinden bile nefret ediyordum.Kafamı olumsuz sallayıp yeniden arkaya adım attım. İnanın bana çok yakışıyorsunuzdedi Nora bana bakarak.Babam bana doğru gelirken elini belime yerleştirirp beni öne doğru iteklediğinde birazcık eğilip kulağıma fısıldayınca tüğlerim diken diken olmuş ondan bininci kez nefret etmiştim. Eğer ki olay çıkarırsan,hayatına küs Arendemişti.Boğazım düyümlenmiş yutkunamazken sessizce koltuğa oturdum.Herşey mahv olmuştu ve benim kurtuluşum yoktu sanırım.Sadece bir süperkahramanım olsaydı belki de beni bu durumdan kurtara bilirdi ama o süper kahramanın William olacağına %30 bile ihtimal veremiyorum. ****** Bununla okuyun:youtube/watch?feature=player_detailpage&v=TA-uT1jE4O4 Sonunda kabüs bitmişti ve ben azarlanarak odama geri döne bilmiştim.Sabahtan beri ağlamamak için sıktığım gözyaşlarımı serbest bırakamın vakti gelmişti.Üstümde kalan hırkamı çıkarıp kenara koyarak yatağıma uzanıp ayaklarımı kendime çekerek gözlerimi kapatıp sıktım.Gözyaşlarım bir saniye bile beklemeden yanaklarımdan süzülürken yumruğumu sıkıp hıçkıraklarımı bastırmaya çalıştım.İnsanlar güçsüz ve zavallı oldukları için ağlamazlar,uzun süre güçlü kalıp artık yoruldukları için ağlarlar.Aslında bugüne kadar yaşadıklarım şimdi yaşayacaklarım karşısında hiç birşeymiş.Asıl her şey şimdi başlayıp hayatımı gerçekten cehheneme çevirecekti.William bile eskisi gibi ilgilenmiyordu benimle.Sürekli uzak durmaya çalışıyordu.Etrafımdaki herkes aç gözlerle bana bakıyordu.Babam metresiyle beraber beni tehdit edip odaya kitliyordu ve işte hayatımı mahv ediyorlardı.Gözlerimi açıp atrafa baktım.Sabah sinirle sıktığı bileğim acıdan morarmıştı bile.Yeniden gözlerimi yumup belki birazcık bile olsa bu olaylar geçer,herşey düzelir diye son çarem,uyumayı denedim. -Harry- Kenardaki localardan birinde yine yerimi alıp içkimi kafama dikerken dudaklarımı yalayıp gözlerimi kapadım.7.ci kadehide kafama dikip boş bardağı kenara bıraktığımda hava çoktan kararmıştı.Her kes kendi işiyle uğraşırken Williamın bana yaklaştığını gördüğümde nefesimi dışarı üfleyip önüme baktım.Elini omuzuma koyup ona bakmam için kendine çevirdi. Neden eğlenmiyorsun? Canım istemiyor Senin?dedi şaşırarak. Kaşlarımı çatıp ayağa kalktım. Sen Areni seviyorsun,hemde çok,öyle değil mi William?dedim dişlerimi sıkarak.Gözleri şaşkınlıktan irileşip bana bakarken elini saçlarından geçirip alayla güldü. Bunuda n-nerden çıkardın?dedi anlamamış gibi davranmaya çabalayarak.Sahte hareketleri o kadar göz önündeydi ki. Boşversenededim.Masada duran 9.cu kadehide aniden kafama dikip yanından geçerek bardan çıktım.Sabah yaptığım o aptalca hareketim aklıma geldiğinde istemsizce gülüyordum durmadan.Ellerimi ceplerime yerleştirip loş ortamda yürümeye başladım.Havanın serin olmasına rağmen tüm bedenimden alev saçıyordu sanki.Ay ışığı etrafı süslerken yutkunup önünde durduğum köşkün ne kadar büyük olduğuna baktım.Bir kaç saniye durmadan baktığımda ilk gün Arenin nasıl içeri girdiği gelmişti aklıma.Dudaklarımı ıslatıp Arenin yaptığı gibi arka bahçeye doğru yürümeye başaldım.Kapı kitli bile değildi.Beyaz tahta kapıyı açıp çimenlerin üstünde yavaşça bir kaç adım attıktan sonra yerimde durdum.Kafamı kaldırıp açık pencereyi gördüğümde gözlerim istemsizce parlamıştı.Duvarda olan merdiven tabi ki Arenin kaçmak için kullandığı en iyi yoldu.Yüzümü arsız bir gülümseme alırken merdivenlere doğru yürümeye başladım.Bunu yapıp yapmamak konusunda kafam o kadar karışıktı ki ama bir şey öğrenmeliydim.Willam onu seviyor olabilirdi.Ama herşey karşıılıklı olmadıktan sonra,onun sevgisi neye yarayacaktı ki.Merdivenlerin son basamağına ayağımı koyduktan sonra karanlık odada göz gezdirdim Yatağın içinde o kadar çaresiz görünüyordu ki.Bir an uyumadığına karar verdim.Uyurken hangi insan mırıldanıp ağlayabilirdi ki.Sonra gerçekten uyuduğunu fark ettim ve sessiz olmaya çalışarak odaya ilk adımı attım.Yüzünü fazla göremesem de onun odasında olmak beni mutlu etmişti.Yatağın kenarına oturduğumda eli ile saçlarına vurdu.Uykuluyken bile birilerine,bir şeylere nasıl zarar verebiliyordu ki.Önüne düşen bir kaç saç telini kulağının arkasına bıraktım yavaşça.Gözünden akan damlalar yanağına süzülmüştü.Ve kan pompalar gibi,sürekli yanağındaki damlaları yenileyebiliyorlardı. Benim olmalısın.Diye fısıldandım. Bir kızın beni değiştirmesi.Gerçekten olağanüstü bir şeydi.Ben acımasızdım.Düşünmeden hareket eder,elime hangi kalp geçerse paramparça ederdim.Bir kızın hayatıma girmesi ve dokunulmazlığını kazanması,bu,bu,bu bu kadar kısa sürede olmalıydı.Bu sürecin uzaması ve benim kovalanmam gerekiyordu.sürecin kısalması ve benim kovalamam değil.Dudağını öpmeye karar versem de beni engelleyen bir şey vardı.Alnını hissedemeyeceği bir şekilde öpüp geri çekildim.Arkasını döndüğünde fısıldandım. İyi geceler. Hızlı adımlarla bahçe kapısından çıkıp ordan uzaklaşmıştım. Elimi pantolonumun cebine attığımda bir küfür savurdum.Arenin evinde ona vereceğim kolyeyi mi düşürmüştüm?İyi de o aile yadigarıydı ve şuan onu verecek zaman değildi.Hemde hiç!kendi kendime konuşurken yumruğumu sıkıp eve geldiğimin farkına vardım.Doğrudan odama girip kendimi yatağa attığımda sadece onu bulmaması için dua ettim. -Aren(sabah)- Gözlerimi ovalayıp ayağa kalktığımda derin bir nefes aldım.Göz altlarım şişmişti.Ayağa kalkıp dolaba doğru yürüdüğümde yerdeki parlayan şey dikkatimi çekmişti.Yavaşça eyilip onu yerden alarak ne olduğunu anlamaya çalıştım.Bu güzel bir kolyeydi.Kafamı açık pencereye çevirdiğimde.Yüzümü gülümseme sarmıştı.İçten içe gülümseyip kolyeyi sıkıca avucumda sıktım.Bunu kimin aldığını biliyordum. ******* Barın ağır kapısını kapattığımda buraya son gelişimin bu gün olacığı ihtimali beni içten içe yiyordu.Harry ve Willam bir masada oturmuş hararetle bir şeyleri tartışıyorlardı.Umursamazca yanlarına ilerledim.İkiside başlarını bana çevirdi.Elimi havaya kaldırdım.Kolyeyi tutuyordum.Harry bir anda çapkınca gülümsedi ve kafasını eğdi.Ne olduğunu anlamamıştım.Sıkıca Willama sarıldım.Ve fısıldadım. Dün gece yanımda olduğun için Teşekkürler.
Posted on: Sun, 20 Oct 2013 14:47:09 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015