"Niczym turyści poruszamy się wśród emocji i wzruszeń. Wykonujemy sztampowe fotki w egzotycznej scenerii mające nam dodać rytu wrażliwości i "obycia" , a potem obnosimy się z nimi jakby to były trofea zdobyte na wojnie - człowiek pierwotny w podobny sposób paradował z zatkniętą na dzidę głową zabitego wroga, zjadał serce by ukraść jego męstwo… Ciągle tęskni do tego zwierze ukryte głęboko w nas , do tego niepokojącego przeczucia prostoty świata, do instynktu, do przekonania, że tak powinno być, do ucieczki „od bycia więcej”. (...) "... żyjemy w jakimś gabinecie osobliwości albo co gorsza w komnacie krzywych luster. Wszystko co do nas dociera jest albo zniekształcone, albo wykoślawione. Najgorsze jest jednak to, że jeśli nawet zdarzy się, że spośród całego tego chaosu obrazów i znaczeń wyłoni się odbicie czegoś co jest prawdziwe, jakiś zbłąkany promień prawdziwego świata … uczucie, myśl, piękno, Prawda … nie jesteśmy w stanie tego rozpoznać. I jeśli nawet taki promień przeszyje nasze serce to nie tyle zburzy fundament fałszu, co jeszcze bardziej spotęguje poczucie wyobcowania." K.M.L. "Wieczór z nieznajomą"
Posted on: Thu, 22 Aug 2013 19:25:49 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015