Nuk te perulem. Ka mbaruar. Asnje premtimi yt s’hyn dot, Ne shpirtin tim per ta sunduar. Jemi te huaj, sot e mot. Ti ke harruar qe lirine, S’ia fal mashtrimit kurrsesi, Por dhe keshtu, vite qe s’vijne, Per syt’ e tu i bera fli. Edhe keshtu tek ti pandehja, Te gjeja shpirt e shok e short, Dhe tere boten e urreja, Qe te te desha ty me fort. Gjithato caste te qendrimi, Tek kembet e tua– e beson? Ia kam rrembyer frymezimit! Me se po m’i zevendeson? Nga ndonje cast mendimbegate, Dhe forc’ e shpirtit – s’ish cudi – T’i jepja botes nje dhurate, Dhe te me jepte pavdekesi. Pse doja pra te ma nderroje, Ate kurore lavdiplot? Pse s’qe atehere kur premtoje, I tille si je bere sot? Krenare jam! – falme – esht’ e kote. Kerko nje tjeter dashuri. Per asnje gje ne kete bote, Nuk mund te rri ne skllaveri. Nen qiell te jugut,ne vend tjeter, Do largohem, ndoshta, shpejt. Por jemi njohur pak si teper, Per tu harruar ashtu krejt. Qe sot do ze te argetohem, Dhe te betohem, pasketaj, Vetem do qesh e do gezohem, Dhe per asgje nuk do qaj. Do rrej si djalli sa te dua, Sic desha me s’do dashuroj; A mund me nje mashkull te dua? Kur sot nje engjell me lendoi? Te vdisja desha dhe te vuaj, Me boten desha te luftoj, Qe fort te shtrenjten doren tuaj, e çmendur! – te mundja ta shtrengoj. Pa ta kuptuar dot mashtrimin, Ta fala shpirtin mbushur plot. Ia njohe ketij shpirti çmimin? Ia njohe – une s’te njoha dot! …
Posted on: Wed, 20 Nov 2013 23:39:15 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015