زندگی می گذرد، با - یا بدون ما! اما چگونه زندگی کردن، به نظر من، مهم تر از واقعیتِ سپری شدن زندگی است. مارسل رایش رانیسکی شناخته شده ترین منتقد ادبی آلمان (که البته من لحن تند و پرخاشگرانه و برخوردهای عصبی او را اصلا دوست نداشتم!) در دوران زندگی خود در این کشور همواره ارج دید و بر صدر نشست. او اگرچه تحصیلات دانشگاهی نداشت (نازی ها او را که یهودی و لهستانی تبار بود از تحصیل در دانشگاه محروم کرده بودند) ولی چندین دکترای افتخاری و دهها جایزه دریافت کرد. رانیسکی که پدر و مادر و برادر خود را در کشتار سازمان یافته یهودیان (هولوکاست) توسط آلمان نازی از دست داد و بعد از جنگ جهانی دوم نیز به عنوان یک یهودی کمونیست مورد غضب رژیم کمونیستی لهستان قرار گرفت، به آلمان غربی پناه برد و نخستین نقد ادبی خود را در سال 1958 در روزنامه مشهور «فرانکفورتر آلگماینه» منتشر کرد. رانیسکی نیز از آن دست انسان هایی بود که زندگی بار سنگین رنج های بشری را بر شانه آنان می نهد. خواندن و یا تماشای آثاری که به زندگی این افراد در جنایات سازمان یافته می پردازند، همواره انسان را از ادعای انسانیت خود شرمنده می کند. فیلم تکان دهنده «لیست شیندلر» از استیون اسپیلبرگ که بر اساس یک شخصیت و رویداد واقعی تهیه شده نیز از این دست است. اگر ندیده اید، حتما ببینید. لینک پیش پرده اش را در بخش کامنت می گذارم. و اما در زیر مقاله «هولوکاست مانند انکارکنندگانش واقعی است (سفری به اردوگاه های مرگ)» را می خوانید که در فروردین 1387 پس از سفر به اردوگاه مرگ آشویتس نوشتم. درگذشت رانیسکی سبب شد تا یک بار دیگر به یاد جنایتکاران و قربانیان آنها افتاد. alefbe/journalist/?p=1138
Posted on: Thu, 19 Sep 2013 19:15:37 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015