Druidi (Druids) – keltski sveštenici. Druidi su bili čuvari tradicionalnog znanja i mudrosti, uključujući i znanje o bogovima, prirodne nauke, astronomiju i kalendar, biljne lekove i isceljivanje, kao i plemensko pravo. To znanje nije bilo pismeno, već je čuvano u stihovima, pamćeno i prenošeno sa pokolenja na pokolenje. Govorilo se da je potrebno dvadeset godina obuke da bi se postalo druid. Druidi su duboko poštovali hrast i imelu, koju su upotrebljavali u magiji. Imelu su ceremonijalno odsecali zlatnim srpom i hvatali je u beli ogrtač kad je padala sa grane. Isto su tako upotrebljavali i magijska jaja, a pretpostavlja se da su ih pravili od zmijske pljuvačke. Postojali su i takozvani „gajevi druida“, zvani još i „zabranjene šume“, mesta na koja su samo druidi imali pristup. Druidizam je možda poticao i iz pre-keltskih vremena, pa su ga Kelti preuzeli iz Galije i Britanije od tamošnjih ranijih stanovnika, isto kao što su u Britaniji od Stounhendža napravili svoje svetilište. Po irskim tradicijama, druidi su bili moćni čarobnjaci i mogli su se pretvoriti u bilo koji oblik. Opisano je kako se glavni druid irskog kralja jednom prilikom pojavio sa bivoljom kožom i ptičjim krilima. Druidi su su se povremeno izolovali, i jeli meso mačke, psa i praseta, a onda legali da spavaju na bivoljoj koži kako bi izazvali magijske snove. Kao mudraci specijalisti u svetim stvarima, bili su upoređivani sa magima, egipatskim sveštenicima i sa bramanima. Njima su pripisivana pitagorejska verovanja u reinkarnaciju i u značaj brojeva i smatrani su velikim poznavaocima astrologije. U isto vreme, poprimili su i izvesnu mračnu auru zbog svoje naročite sklonosti ka žrtvovanju ljudi i zbog njihove veze sa svetim lugovima i svetilištima u tamnim dubinama šuma. Lukan, rimski pesnik iz I veka n.e. je opisao jedno od takvih svetih mesta, u blizini Marselja; bio je to proplanak među drvećem poprskanim ljudskom krvlju, na kome se nalaze grubi, stravični drveni kipovi bogova, bledi i truli od starosti. Sama reč druid verovatno dolazi od grčke reči „drous“ što znači hrast, a možda i od reči „vid“ što znači znati. Oba značenja donekle opisuju veru, ponašanje i shvatanje druida. Hrastova stabla su posebno cenjena, a druidi se smatraju mudrim ljudima s mnogo znanja. Posedovali su znanja iz astronomije, astrologije, fizionomije biljaka, anatomije životinja i ljudi i prirodne magije. Hrast ima posebno značenje jer, između ostalog, predstavlja mudrost, kao i imela koja je naročito cenjena ako je rasla na hrastu. Zbog ovog zadnjeg većina slika prikazuje druide koji beru imelu s hrasta. U svojim ritualima koristili su tajno druidsko pismo Ogam (Ogham). Druidi su Ogam koristili pri magijskim ritualima, za obeležavanje nadgrobnih spomenika i kamena – međaša, a najčešće je ispisivano ime neke osobe. Pismo je ime dobilo po malo poznatom bogu Ogmi – gospodaru književnost. Ogamsko pismo sadrži dvadeset znakova i čita se odozdo na gore, a naziva se i Alfabet drveća, zato što svakom slovu odgovara jedno drvo i značenje u vezi sa njim. Na primer A – Ailim (Brest), B – Bithe (Bukva), C – Coll (Leska ili Lešnik), i.t.d. Slova se sastoje od kombinacije kraćih horizontalnih linija, koje se seku ili spajaju sa jednom uspravnom središnjom linijom. Jedno slovo može se sastojati od jedne do pet horizontalnih ili kosih linija. Samoglasnici su ponekada bili i kombinacija tačaka. Središnja linija je najčešće predstavljala ivicu predmeta na kojem je natpis urezivan, a to su najčešće bili štapovi i veće uspravne stene.
Posted on: Wed, 21 Aug 2013 17:57:16 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015