Ik verontschuldig me. (@ William Mostmans, Georges de Caluwé, Peter Donné, Saskia Satter & Ivan Van Vooren.) Voor mijn understatement. Het waren de voorbije nachten niet alleen de hyperdebielen die het grote niets trachtten te verheffen tot iets, maar ze werden hierin ook nog eens deskundig bijgestaan door een leger professionele randdebielen. Neem nou dat schreeuwend decor. Naar verluidt bijeengescharreld door de senior interior designer van het apenpaleis in London Zoo, die, naar het schijnt, al zes maanden aan één stuk flipt omdat hij in een creatieve bui, een bewaker had opgesloten in de plaats van een chimpansee.(waarmee hij dan later nog eens betrapt werd op een dubbeldekbus, het apenwijfje achterwaarts in de poes naaiend - en dit zonder vervoersbewijs !) Graham Norton himself spant natuurlijk de kroon. Als specialist in geflopte shows en schijnheilige mediaoptredens, maakt hij zelfs de reeds afschuwelijke gekleurde overhemden die hij draagt, te schande. Aangekleed als de chef-clown van Circus Kinderleed, verwart hij constant lawaai met plezier, drukdoenerij met humor en kolder met luimige gevatheid. Als intimus der bekenden, die teren op hun triviale trivialiteiten, is hij de belichaming van hetgeen men in Frankrijk een poseur noemt, in Vlaanderen een comediant en in Antwerpen een flauwe plezante. Als platte showmaster zonder stijl, heeft hij alleen dankzij een onwaarschijnlijke inschattingsfout van een handvol verwarde en verarmde critici, enige faam kunnen verwerven; maar in wezen is hij niets anders dan een proleet. Gelukkig zijn zijn slappe slapsticks intussen gaan vervelen. Maar hij blijft nog steeds de grootste risee van zijn burleske gezelschap waaruit zijn gasten bestaan, groot concurrent van het konijn van Duracell, ervan overtuigd dat het zijn roeping is om John Cleese op te volgen. Lachen, brullen, gieren. Om niets. Schateren, roepen, tieren. Om nog minder. Ne scheit in en fles. Zegt men in Brussel.
Posted on: Mon, 02 Dec 2013 10:39:30 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015