Ut trappie naar de Stardust As ut jaargetij is angekomme dat je tussebeie uit je verschoning waait, denk ik nog wel us terug an de tijd van de grote scheepsstrandingen in de zestig en zeventig jaren. De Ping-an en de Stardust. As een schip gestrand was, trok de halve Rijnmond naar ’t strand: effe kaike ! Nou kwam me vader nooit zo druk aan ut strand. “Dat klere zand” zei die altijd. Ook me moeder was geen strand-babe: leverde allenig maar vuile was op en drie weker later zat het zand nog in je ore. Ik zal ie zegge: daar wor ie nie blij van. Zelf ging ik wel veel naar ’t strand na ’t plukke. Niet alleen voor zon en zee, maar op vlugtenburg begon het nudisten strand. Daar liepen ze nakende! Stiekum passeerde je de viertalige grensborden en je stiefelde zo het hof van Eden in. Een collega plukker zei wel us: “Joh, Je kijk zo bij zo’n griet in dur boodschappe tas”. Maar in de praktijk dee je net of ie niks zag en liep door naar de Hoek en terug. Ik werd wel wat voorzichtiger toen ik een keer een man met zwembroek an en fototoestel tot z’n knieën in het water zag staan met een groep opgewonden nudisten om um heen die wilden dat tie ut rolletje vernietigde. Opgewonden en nakende was in dit geval nie gunstig. Ik zal ie zegge: daar wor ie nie blij van. Toen de Stardust was gestrand in 1976 gingen we met de zondag met me vader kijken. Bij het strand van ’s Gravezand angekomme zag je al wel het topje van de mast achter de duine, maar al klimmende werd het gigantische schip langzaam zichtbaar en dat maakte indruk. Ze zeggen nie voor niks: “Een schip op strand is as een baken in zee.” Je zag iets onnatuurlijks en het vervulde je met huivering. De afgelopen angst van zo’n bemanning waarde rond het schip. Dobberen op een woeste zee zonder controle en afwachtend op een onzeker lot. Ik zal ie zegge: Daar wor ie nie blij van! Veel van mijn generatiegenoten hebben de stranding meegemaakt. Ik was blijkbaar niet de enigste op wie dit een onuitwisbare indruk maakte. Joost Geers heb deze herinnering prachtig opgenoteerd en ik zou ut niet beter kenne. Het gaat as volgt: “Keppum nog an zien komme in die storrum. Elluf was ik toendertijd. Me ome Luuk uit De Hai kwam me broer en mij savons uit ons nest hale. Hai zee Dur komp een schip an!! Same met Ome Luuk en me broer benne we naar t slag gereje. Toen we bove op ut slag stingen ging het wel effe tekeer zeg! Wat een geweld. k Weet me god niet meer hoe laat we daar an kwamme maar wat ik nog wel weet is dat het halve duin al weg was gesloege. As dur dan weer zon metershoge golluf an kwam buldere zaggie soms hele stukke duin de zee in zakke. Die golluf kon dan niet verder, kletterde omhoog en rolde weer terug de zee in. Daar kwam zon golluf dan de volgende golluf tege en dan knalde ze same de lucht in. De keiharde stormwind nam dan die omhoog geknalde golleve mee en dan leek het wel of het snoeihard zoutwater regende. Daarnaast wier je bukkant gezandstraald door t zand wat in je smoel woei. Ome Luuk hield ons goed beet met zn stevige klauwe. We woeie bijna van het slag of. Dur stinge niet veel mense te kaike. Daar kwam die! Eerst zaggie t nie zo goed. Dat was gauw over. Best wel rap-achtig kwam die an. Hai wier tuuwluk leluk heen en weer geslingerd op de golleve. Azziet nog nooit gezien hep dan ken je t je aige niet voorstelle hoe nietig dat bootje leek op die golleve. Die golleve ware hoger as die boot! Mot je maar effe naar die foto kaike! Golleve hoger as die boot! En als ventje van elluf dat te magge anschouwe das toch werelds? Toen de Stardust op een gemenblik vast gelope was op t strang benne we zeiknat, gepekeld en gezandstraald met een in t geheuge gegrifde herinnering teruggelope naar de wage: Een gele audi 80.” Ndus, Peet Kruit, Joost Geers [email protected] youtu.be/0ROpsYObTQc
Posted on: Thu, 07 Nov 2013 20:26:04 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015