Anoniem: raad gevraagd, sta op het punt te ontploffen en weet het niet meer salam Wa3alikoem lieve dames, Ik wil mijn verhaal kwijt en ik hoop dat er dames zijn die mij goede wijze raad kunnen geven. Ben een getrouwde dame en dit al 6 jaar lang met 2 kindjes. Helaas gaat het niet goed in ons huwelijk, ik voel me heel erg ziek aan het woord en dit voornamelijk geestelijk en lichamelijk. Ik heb veel geduld gehad dames, heel veel en alles gegeven wat ik kon maar helaas heeft het niet geholpen. Ik zal de situatie even kort schetsen, want alles er op zetten is veel te veel en er komt geen einde aan. Ik heb mijn man leren kennen en van het een kwam het ander, en zijn we getrouwd. Direct na een jaar ben ik zwanger geworden van me eerste kindje, de problemen waren al wel eerder begonnen maar dat is normaal in een begin huwelijk en zo had ik er ook over nagedacht, het is voornamelijk dat mijn man erg dominant is en schreeuwt als hem iets niet bevalt, uitpraten kan hij niet en laat me altijd zitten zodra er een ruzie ontstaan is, hij vind dat ik altijd sorry moet zeggen en hij dat niet kan zeggen omdat hij nu eenmaal een man is. Ik houd van hem en hij zegt ook van mij, alleen hij houdt anders van een persoon dan dat ik van iemand kan houden, hij vindt dat hij het recht heeft mij te slaan, omdat hij van mij houdt en ik dat ook moet accepteren als vrouwzijnde. Het probleem is ook dat hij vaak nooit thuis aanwezig is bij de kinderen, ik sta er alleen voor met alles, ook de opvoeding. voor hem is het enkel belangrijk dat de kinderen schone kleren aanhebben, eten, en het huis schoon is en het eten op tafel komt , want dat is mijn taak zegt hij, hij speelt dan ook enkel alleen met de kinderen, en gaat niet met ze naar buiten wat leuks doen, pas na dat ik er op aandring dat ik naar buiten wil met de kinderen en met hem dan gaat die met moeite met ons mee, ik ben zo een type die niet alleen naar buiten gaat met de kinderen omdat ik altijd vond dat ik beter met me man naar buiten kan gaan en dat heeft hij ook liever, het is dan ook zo een man die een vrouw niet naar buiten laat gaan als het niet nodig is enkel om noodzakelijke dingen, ik voel me opgesloten maar ook dat heb ik geaccepteerd , ik moet jullie zeggen, ik heb veel geaccepteerd van hem, dames heel veel, ik heb mezelf helemaal weggecijferd voor hem, omdat ik hem niet boos wilde maken, en altijd een goede vrouw in hem ogen probeerde te zijn zodat hij niet het buiten ging zoeken etc, ook dit heeft niets geholpen dames, daarbij komt nog dat hij mij vaak geslagen heeft, in het begin vergeefde ik hem ook, en dacht dat ik fout was, ik zei altijd sorry en ging huilen , en hij keek me aan en zei dat het al goed was en dat ik beter me hersenen moet gebruiken. Daardoor ben ik mezelf minder gaan waarderen, ik begon mezelf minder aantrekkelijk te vinden, onzeker geworden, depressief, ik begon veel te eten en werd dikker, ik woog eerst 75kg en nu 110 kg, ik vergat dan de problemen als ik me helemaal vol heb gegeten en in tranen ben gaan slapen, dit ziet hij allemaal niet, hij gaat vaak op cafe en als die dan thuis komt slapen de kinderen al, en zegt ook geen salam als die binnen komt, vraagt niet hoe me dag is geweest maar is enkel op zichzelf gefocust, hij is gaan beginnen roken, omdat hij de stress ook niet aankon en dat heeft me ook wel diep geraakt, want hij rookte helemaal niet. ik begon meer en meer in elkaar te zakken, ik zie hoe mijn huwelijk kapot gaat maar ik kan er niks aan doen, omdat hij erg moeilijk is. Hij is erg traditioneel en een vrouw is maar een vrouw Hij lacht ook niet, met zijn vrienden wel die respecteert hij enorm , en als me ouders op bezoek komen dan respecteert hij mij ineens wel, maar niet alleen dit is er gebeurd dames, hij heeft misschien in de 6 jaar tijd mijn ouders voor honden, dieren, uitgescholden een 30 x , me moeder maakt die voor **** uit, en mij ook als die boos is, en nadien als hij afgekoelt is dan beseft die wel wat die gedaan heeft maar komt alsnog geen sorry zeggen, hij heeft mijn ouders niet recht in het gezicht uitgescholden maar tegen mij, en dat doet mij pijn dames, Mijn moeder die me 9 maanden lang heeft gedragen is in mijn man zijn ogen een ****, hij zal het niet letterlijk bedoeld hebben maar hij maakt mij geestelijk kapot, ik begin hem meer te haten, maar toch zit er iets binnen in mij dat ik hem niet los kan laten ondanks al deze dingen, ik ben dan na dat ik 3 kindjes heb voor mezelf gaan opkomen, als hij mij scheld geef ik aan dat het genoeg is en dat ik dit niet langer meer van hem zal accepteren, hij word dan boos en gooit met glazen, tafels, en spuugt in mijn gezicht en gaat de deur uit, weer alleen met de kinderen achter gelaten, me kinderen zien me huilend op de bank ploffen, me handen zitten in mijn haar en ik probeer me haren uit me hoofd te trekken, ik doe me zelf pijn waar de kinderen bij zijn, ik zit vol , ik val op de grond, me hoofd doe ik pijn tegen de grond aan en huil totdat ik er bij neer val in de woonkamer, wie moet er dan voor de kinderen zorgen, want ik ben emotioneel kapot en kan niets meer, dan komt hij thuis en doet alsof er niks gebeurd is en slaapt alleen beneden, we hebben het dan ook nooit kunnen uitpraten bij elke ruzie omdat hij daar geen tijd voor heeft en me niet moet aanstellen. Ik begon mezelf pijn te doen, mezelf te haten en de kinderen ook, mijn gevoel is verdwenen als moeder dames, zo ver is het gekomen, mijn kinderen waar ik heel veel van hield is minder geworden omdat ik emotioneel vol zit, mijn emoties hebben mijn gevoelens overgenomen, ik zie mijn kinderen heel graag maar minder dan voorheen, ze hebben me niets aangedaan maar omdat ik depressief ben geworden, je kunt het bijna geestelijk psychisch heb ik geen kracht meer om het huwelijk te redden als de ander er niet mee aan werkt. Vandaag weer ruzie gehad om de kleinste dingen, ik had een box kast in de garage gezet die daar alleen maar in de gang heeft gezeten, en dacht meer ruimte te maken en die kast naar de garage gebracht/schuur, hij heeft daar werk materiaal en in de ochtend zei die waarom heb je die kast daar gezet, ik zei om meer ruimte te maken etc, hij begon dan te schreeuwen van: dat moet je niet doen, waarom luister je toch niet, ik ben het zat, ik steek heel de schuur in brand , toen zei ik: je moet niet schreeuwen je kan normaal praten, en hij spuugde in mijn gezicht en zei: Tfoee, dat werd mij te veel , ik heb gezegd: tfoe zeg je maar tegen je zelf maar niet tegen mij, je hebt een harde hart en geen ruimte om goed na te denken dat het ook makkelijk kan en die kast gewoon even naar buiten schuiven, je spulletjes pakken en klaar zonder ruzie, hij kwam naar me toe en sloeg me op me hoofd waarna ik hem een duw heb gegeven en duidelijk gezegd heb dat die mij moet aanraken, hij pakte toen glazen, want was bij de vaatwasser en gooide die 1 voor 1 op de grond, op dat moment dames weet je niet wat je moet doen, Mijn kinderen zijn uit huis geplaatst omdat hij zijn geweld niet in bedwang kan houden en de buren altijd klagen, ook hiervoor heb ik geduld gehad dat het misschien goed komt, me kinderen zijn van me afgepakt dames, had ik maar eerder weggegaan dan was het nu niet zo ver gekomen, ik mag niet werken, niets en zit nu ook zonder inkomen. En dat weet hij en maakt daar gebruik van, dames wat moet ik nu doen? Als ik bij een dame even tijdelijk terecht kan dan regio antwerpen graag een pm sturen want sta op ontploffen of mezelf iets aan te doen als het zo blijft, Hij denk dat ik nooit van hem weg zal kunnen gaan, maar ik wil dit hem bewijzen dat dit wel degelijk kan en misschien dat hij dan pas beseft hoever het is gegaan en hoeveel ik waard ben, Dit is het even in het kort
Posted on: Sun, 04 Aug 2013 15:46:06 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015